Hardlopen

Dinsdagavond,

Asfalt en donker!

Volgende week op 1 oktober is het 10 jaar geleden dat ik stopte met mijn werk en met pensioen ging. Ja…toen kon dat nog. Ik was bijna 59. Kon ik mooi altijd overdag trainen en niet meer in het donker. Behalve dan de baantraining op woensdagavond maar daar heb je kunstlicht voldoende.

Voor de club verzorgde ik 3 trainingen. Woensdagavond en zaterdagmorgen op de baan en zondagmorgen in het bos. Buiten de club om voor mezelf op dinsdagochtend afwisselend een sneller duurloopje of interval en op donderdagmorgen mijn lange duurloop.
Voor mezelf een prima indeling.
Maar dan keert het tij al snel. Een groep dames en heren lopen op maandagavond een duurloopje. Dat ging eigenlijk niet zoals ze zelf wilde. Dan was het tempo te hoog dan waren ze de weg kwijt en was er altijd wel wat.
“Wil jij met ons meelopen? Jij weet overal de weg en het je kunt het tempo een beetje in de hand houden”. Zeg nou zelf…als dat zo gevraagd wordt dat kun je toch niet weigeren.

Wel een verschil! Zomer en winter. Ik geef hier de voorkeur aan.

Met het gevolg dat mijn overdag training van dinsdag geskipt werd en naar de maandagavond ging en dus geen tempotrainingen meer. Dit najaar nu 10 jaar geleden en iedere keer als we over gaan van de zomer naar de winter en terug moeten op het asfalt vind ik dat lastig. Maar ook iedere keer weer geeft het je zoveel plezier om met zo’n groep op stap te zijn en zo lang als ik er meer energie voor mezelf uithaal dan dat ik er in stop geloof ik dat ik nog wel een paar omschakelingen van de zomer-naar de wintertraining mee ga maken. Vooropgesteld dat het mijn lijf blijft doen.

In de aanloop naar een najaarsevenement gisterenavond voor het eerst weer op het asfalt en in het donker bijna 20 km met een groepje weggetikt.