Hardlopen

Zondagavond,

Inmiddels al weer ruim een dag geleden na mijn finish van de kustmarathon in Zoutelande. En geloof me iedere keer is het anders.
Op vrijdagmiddag samen met Sjan in Zoutelande aangekomen en je merkt aan alles: “hier staat wat te gebeuren dit weekend”. Toen ik de eerste keer liep in 2008 nog redelijk kleinschalig. Voor het eerst de ladiesrun op vrijdagavond, op zaterdag de marathon en op zondag de wandelmarathon. Maar langzaamaan uitgegroeid naar een evenement waar je niet meer omheen kunt. 11000 sporters in zo’n weekend actief.
En dat is te merken op vrijdagmiddag.

Op zaterdagmorgen na een goede nachtrust met de bus naar Burg-Haamstede. Een Duitse jongedame komt naast me zitten en ze vertelde me dat ze haar eerste marathon bewust voor deze had gekozen. De mooiste marathon van de wereld had ze ergens gelezen. Eigenlijk kon ik niet veel anders dan dat bevestigen.
Mooi op tijd in de sporthal. Nog tijd voor een kop koffie en zorgen dat ik wedstrijd klaar ben. Bijna bij de start tref ik een stel clubgenoten. Arno en Ingrid. Die zie ik vandaag nog wel vaker. Net voordat we van start gaan nog een clubgenoot hij gaat ook van start.

De kerkklok gaat zijn slagen maken. Nu voor de 7de keer dat ik dit meemaak en iedere keer is er kippenvel bij het aftellen.
Pang…op weg voor ruim 42 km. Was ik voorheen nog al gefocust op de km punten in het begin. Niet eentje gezien onderweg. Is ook niet erg want het gevoel is toch de leidende factor.

Het eerste stukje strand op. De overgang naar het wat hardere zand is lang en mul. Bedafwaardig. En dan een stevige domper mijn clubgenoot kom ik tegen. Het ging hem niet en gooide de handdoek in de ring. Hevig teleurgesteld. Ik moest me ook even herpakken en me richten op de supportersplaats van mijn zwager met zijn schoondochter en zijn kleindochter. Drie highfives binnen 2 meter. Wat super toch van ze om ieder jaar weer hier te staan.
Nog geen 2 km verder nog een verrassing. Staat mijn jongere broer langs het parcours. In de verste verte hem hier niet verwacht. Wat leuk!! Ook die ga ik vandaag nog vaker zien. Is met de motor gekomen en kan dus redelijk door de drukte komen.

Op 10 km heb ik pas een indicatie hoe snel of langzaam ik ben. Met 56’15” kan ik wel mee leven. Een mooi stuk volgt. Heel veel publiek op de Veerse Dam. Dan naar beneden het strand op. Weer zo’n moment wat veel indruk op me maakt. Twee rijen publiek dat je bij je voornaam aanmoedigt. Het strand is goed te doen op een paar zware oversteekjes na dan. Het halve marathonpunt precies een uur later dan het 10 km punt.
De strandopgang bij De Piraat is zwaar maar tegelijkertijd ook weer leuk.
Bovenaan hoor ik ze al Petra en John. Niet te missen. 26 km.

Op naar Domburg. Hier beginnen de opjes en de afjes. Kan steeds redelijk omhoog. Op 30 km staan mijn clubgenoten ook weer. Het eerste wat je na Domburg tegenkomt zijn een heel stel treetjes naar boven. Doen? Ja…lopen en niet wandelen. Het lukt me tot bijna boven. Val dan stil door wandelaars. Hup…naar beneden en op weg naar Westkapelle, het torentje, de tank. Nog 5 km broer, hoor ik hem roepen. Had ik net nodig. De trap bij de reddingsbrigade dat wordt wandelen. Een bewust keuze om niet nu mijn bovenbenen en mijn kuiten naar de vaantjes te helpen.

Nu komt voor mijn gevoel het zwaarste deel van het hele traject. Een paar venijnige klimmetjes en afdalingen. Vervolgens moet je een houten trap af naar het strand en met de groeven in de planken moet je dit met volle concentratie doe. Je stapt zo mis. Het stuk strand tot aan De Brading is goed te doen tenminste als er die palen niet waren. Dit vinden kuiten niet leuk. Evenmin de strandopgang. Oké.. je kunt je dan richten op de doedelzakspeler en weet je dat de laatste km er aan komt.
Geweldig mooi stuk met al de toeschouwers. Je hoort de speaker in de Langstraat. Nog even en ik loop ook daar. Een Zeeuws vlaggetje wordt in mijn handen geduwd en dan de finishstraat in. De zandhoop op. Een hand van Lein en mijn 7de is een feit.

Wat is dat alcoholvrij biertje lekker.

Met mijn finish in 4:08’13” mag ik in de tent ook weer op het podium. Deze keer de 3de plaats. Jaja…ieder jaar stromen er jonge gasten in;-)

Nu ik dit schrijf nog even aan het nagenieten van een leuk weekend en het mooist van alles vind ik dat mijn spieren er niks mee geleden lijken te hebben. Trappen op en af is geen enkel probleem. Moet eigenlijk ook niet want over 4 weken staat de Berenloop op het programma.