Donderdagmiddag,
Ik hoef er niet doorheen!
Nu een aantal weken na de Kustmarathon en anderhalve week voor de Berenloop dacht ik toch nog een wat langere duurloop te moeten maken. Gewoon weten wat mijn lijf daar van zegt.
Ik mocht of moest in mijn eentje want Maria gaat samen met onze Esther maandag in Dublin voor hun najaarsmarathon. Tja…en Harrie is een stuk verder van huis niet in km’s maar wel in tijd. Sinds hij hij gestopt is als trainer per afgelopen september is het geluk niet zo met hem. Begin september een stevige griep te pakken. En nu…de meeste opa’s van 70 halen het niet in hun hoofd om een partijtje te voetballen met hun kleinzonen. Harrie dus wel. Hij trapt een bal weg met rechts en gaat door zijn linkerenkel. Eerste diagnose: “je banden stevig opgerekt” Nadat de zwelling wat minder was in de tape gezet maar dat bracht weinig soelaas. Uiteindelijk zijn er foto’s gemaakt en blijkt er toch een botje gebroken te zijn. Revalidatie traject? Wie zal het zeggen. Je kunt wel zeggen hij betaalt de tol voor zijn goede conditie.
Mijn pad liep er precies tussendoor!
Zodoende stond ik er in mijn eentje voor. Vanmorgen even na 8 uur vertrokken. Het was nog bijna donker. Voor ik terug ben zal het wel wat lichter zijn. Een paar paadjes opgezocht die ik nog niet vaak gelopen heb maar ook een stel waar ik al best vaak liep gewoon omdat ze zo mooi zijn. Bedaf en de Meuwel dat zijn plekken die heel regelmatig in beeld zijn. Loop je over het wildviaduct is er een heuvelruggetje tot aan de “Roestbak” , de vroegere blokhut en dan kom je meteen in een heel ander gebied. Heel open en wijds. Het begrazingsgedeelte van natuurgebied de Maashorst. Dat het een begrazingsgebied is dat kun je niet misverstaan ik moest me bijna een weg banen tussen de schapen en de Schotse Hooglanders. Bij Naat Piek kom ik weer in de bewoonde wereld en met een halfuurtje ben ik wel weer thuis.
Heerlijk rondje. Hier gaan we op 22 februari wel een paar stukken van terug zien.
Terschelling moet maar zitten. Niks meer aan doen!
Hardlopen 