Hardlopen

Donderdagmiddag,

parcoursinspectie in 2011

In 2010 won ons trainersteam de eerste prijs als “beste start to run locatie van Nederland”. Ik was er erg mee in mijn schik. Ik zal ook uitleggen waarom. Het spreekt voor zich dat je enorm trots bent op je team om zo’n prijs te winnen. Het jaar daarvoor (2009) werden we als tweede geklasseerd. De prijs was toen twee tickets om deel te nemen aan de marathon van New York. Niet gering overigens. Maar stel nou dat je zo’n prijs wint en je bent met een organisatie team van meer dan 10 personen. Wie gaat er dan naar New York?
Natuurlijk had ik ons bestuur al ingelicht dat  er wel kansen waren en zij kregen van mij dan het probleem op hun bordje.  Ik was best blij met de tweede plaats destijds.

Draag deze met trots

Maar goed een jaar later stonden we op de eerste plaats. De prijs was nu een stuk aantrekkelijker want we mochten met het complete team genieten van een geheel verzorgd weekend op Terschelling met deelname kaarten aan de Berenloop. Nu hoefde ik niemand te passeren. Het enige waar ik nog enigszins mee zat was dat ik ook dat jaar de Zeeuwse Kustmarathon had gelopen dus maar 4 weken ertussen en ik wilde toch ook graag Inge begeleiden op haar eerste marathon. Toch maar gedaan en geen ogenblik spijt van gehad.
Nu nog vaak de opmerkingen dat het zo’n enorm geslaagd weekend was.

En nu in afgelopen juni weer voor hetzelfde dilemma toen ik de uitnodiging kreeg van een aantal loopsters om weer mee te gaan naar de Berenloop. Maar eerlijk is eerlijk ik zag nu minder beren op de weg dan in 2011. Het moet maar gewoon lukken met 4 weken tussenruimte.

Gisterenavond nog een training op de baan en vanmorgen nog een 8-tal km’s en dat moet het maar zijn voor zondag. Zaterdag met een aantal al vroeg vertrekken om de boot van 9.45 u. te halen in Harlingen. Ik zie het helemaal zitten.