Vrijdagmiddag,
Niks nie leuk nie!!
Heb je een half jaar geleden het besluit genomen om voor de eerste keer in je leven een marathon te gaan lopen. Ook nog niet de eerste de beste uitgekozen. De voorbereidingen beginnen. De voorbereidingswedstrijdjes loop je als een trein. En dan…je laatste lange duurloop is gelopen alle km’s gemaakt en dan voel je een verkoudheid opkomen. Oké … nog twee weken te gaan dat kan ik wel hebben denk je. Maar dan sleept het verkoudheidje verder. Je hoest wat meer, je keel begint pijn te doen. Je doet er alles aan om zo snel mogelijk weer de oude te worden. Maar alles loopt en zit tegen. Dan komt er tot overmaat van ramp ook nog koorts bij. De eerste dag is het een lichte verhogen. Nog kansen om van start te gaan. Moet wel snel over zijn dan. Volgende dag zeker niet over eerder nog meer. Licht vorm van paniek!! Wat nou als?
Om een lang verhaal kort te maken dit is Wendelien overkomen. Echt alles er aan gedaan om op haar eiland tot een prima prestatie te komen op haar eerste marathon. Haas, overtocht,overnachting echt alles geregeld. Maar er is maar één verstandig besluit te nemen. Niet van start gaan. Als je lichaam tegen je gevoel in opstand komt dan legt het gevoel het altijd af.
Hoe spijtig dan ook. Een moedig besluit.
Hardlopen 
Supertriest! Maak er wat van op een zonnig plekje lekker warm ingepakt!
Beterschap
Ai, wat balen! Maar je doet er inderdaad niks meer aan. Hopelijk vind je nog een mooie herkansing, Wendelien!
En voor nu natuurlijk beterschap!
Ah wat rot!!
Ik wens je beterschap Wendelien!
De weg er naar toe was mooi. Het mooist was het om het “af te maken” op Terschelling. Maar dat gaat ergens anders worden. Ik berust.
Eerst herstellen en dan gewoon verder!
En dank je Tiny, voor je super-begeleiding! En voor dit blog.
Oh Wendelien, wat sneu voor je. Snel weer beter!