Hardlopen

Maandagmorgen,

Gaaf loopje

Voor de 5de keer reed ik gisterenmorgen naar Geldrop om een stukje te gaan hardlopen. Vandaag ook met niemand een afspraak gemaakt om samen te lopen. Kon dus eens zien wat ik er van zou maken. Als je op tijd bent dan kun je bij wijze van spreken je auto op de startstreep parkeren. En dan is er koffie. Of dat je echt kunt spreken van een trail dat weet ik ook niet wat ik wel weet dat er in elk geval dezelfde ongedwongen sfeer hangt zoals bij trails  gebruikelijk is. Een sfeer die mij wel bevalt moet ik zeggen.

Wat een hoop bekenden zijn er ook deze keer weer aanwezig. Met name ben ik blij Ruth weer eens te zien na haar lijdensweg door een teek. Nog niet voor de lange afstand maar wel weer van start.
Ook Dorothé weer aan de start  voor haar halve marathon.

Mooie paden. De foto is van Ruth

Om 10.00 u. de start dan voor de hele, de halve en de 30 km. Maar eens in de eerste km’s zien wat mijn lijf vandaag kan. Eerste stukje is asfalt en dan de A67 over en meteen duik je het natuurgebied is. Het loopt zo slecht nog niet. Mijn doorkomst bij 5 km ben ik dik tevreden over. Tegen een loper die ik in het voorbijlopen er op attendeer dat hij ook eens om zich heen moet kijken antwoord: “ben jij van de plaatselijke VVV?” Nou nee maar ik vind het hier wel gaaf lopen dus je moet er dan ook wat van zien.

Bij de drinkpost op 10 km staan de collega’s van Lucas Klamer van brandweer Geldrop, destijds en helaas veel te vroeg overleden initiatiefnemer van ’t is voor nik. Super dat zij dit ieder jaar weer doen. Op 10 km verder kom ik hier nog eens langs. Nu even rust om goed te drinken. Thee. Lekkere lauw thee. Beter dan het koude water. Maar weer vertrekken. Lopers die mij bij de drinkpost voor bij zijn gelopen haal ik weer bij. Twee lopers die een thuiswedstrijd lopen daar ben ik bijna bij en eentje struikelt over een stronk. Even stoppen om de schade op te nemen. Gelukkig zonder schade  gebleven. Hij kan door en ik ook. Voor mijn gevoel gaat deze lus wel heel erg snel en hoor in de verte ook al weer het punt waar 10 en 20 km elkaar aanraken. Gewoon erg slim hoef je maar een keer de post te bemensen. Deze keer blijf ik nog wat langer hangen om een sneetje peperkoek te eten.

Supergaaf gebied. De foto is van Dorothé

De laatste 10 km in. Net even onderweg haalt een loper me in maar loopt niet voorbij en blijft er achter hangen. Voor de wind hoeft hij dat niet te doen. Want wind die is er niet en al zou die er geweest zijn dan heeft hij qua beschutting niet zo heel veel aan mij. Een slagboom over het pad en tja…daar ga ik niet omheen daar moet gesprongen worden. Ik hoor dat mijn maatje er van schrikt. Ooit kwam ik hier nog eens een bordje tegen van 25 km maar of ik heb het gemist of het was er gewoon niet.

Net voor ik weer de A67 over ga vraagt mijn achtervolger of ik weet hoever het nog is. Waarschijnlijk heeft die het bordje dus ook niet gezien. Het viaduct af weer het bos voor nog een drietal km’s. Een stukje met wat los zand en een paar heuveltjes de Schietberg. Hier worden we luid aangemoedigd door Anne met haar kanjerspandoek. Heb het hier wel een lastiger gehad. Hoor overigens aan de ademhaling van mijn kompaan dat hij het wat moeilijker heeft. Hij laat een gat vallen maar even later is hij er weer. In de laatste km moet hij er toch definitief af.
Voor het eerst vandaag de tijdwaarneming via het scannen van  de barcode op je startnummer.
Mijn geklokte tijd is 2:37’11”. Daar ben ik echt dik tevreden over.

kanjer!

Nu snel iets warms aan om nog even een stukje terug te lopen om Esther en Kitty op te halen want ja… dat deed ik vorig jaar ook dus ik heb het vermoeden dat ze er naar uitkijken. Als ik bij Esther blijft mag Kitty even los en loopt zo maar haar laatste km in 5’10” . Een prima prestatie neergezet!

Douchen en nog even wat bijkletsen. Zeker weten als het me gegeven is om nog te kunnen lopen volgend jaar ben ik hier weer van de partij.