Vrijdagmorgen,
Als Maria gisterenmorgen bij me aanbelt om te vertrekken voor een duurloop miezert het zo van die regen in zo’n fijne drupjes dat je er binnen een mum van tijd zeiknat van bent. En dan nat worden op zich is niet erg maar als brildrager is het toch weer net iets anders. Het zicht wordt dan al snel wat minder. We vertrekken en binnen 10′ zijn we van het asfalt af. Alles ligt er maar wat triest en troosteloos bij. De donkere dagen voor kerstmis.
Bam…dat bedoel ik nou met slecht zicht. Ik glij stevig uit maar val net niet maar meteen wel natte voeten de plas blijkt dan toch weer net wat dieper te zijn dan je dacht. Ja… de paden liggen er slecht en modderig bij van alle regen van de laatste dagen. Nog een stukje dan zal de modder wel over zijn want voordat Bedaf veranderd in een modderpoel dan moet en nog heel wat gebeuren.
Al kletsend merk je de regen niet eens meer op. Ook al kletsend lopen we een aardig tempo merk ik. Het losse zand plakt aan je schoenen. Els, die we net als vorige week ook tegenkwamen, zou zeggen: ” ’t loait wèr oan” Je schoenen worden dubbel zo zwaar.
Na een kleine 20 km is er thuis een droog shirt en koffie. Dat was de ochtend.
Rustig nu.
Onze club draait bij Uden on Ice als sinds jaar en dag de kassadiensten. Een prima inkomstenbron door dat vrijwilligerswerk. Meestal vul ik van tevoren geen blokken in maar ze mogen me wel bellen als er iemand uitgevallen is of een blok niet bezet. Om twee uur begon mijn dienst. De laatste middag dat ook de scholen mogen schaatsen. Iedere school in Uden mag een dagdeel gratis komen schaatsen. Dan is het aardig druk aan de kassa. Toeganspolsbandjes, muntjes voor de schaatsverhuur, vrijkaartjes, munten voor het horecagedeelte. Er gaat best veel geld in om. Maar na 4 uur wordt het rustiger. De schooljeugd gaat naar huis. Hèhè even tijd voor een bakkie.
Tegen 18.00 u. komt Anja mij aflossen. Haar aanloop zal ook nog wel rustig zijn maar naarmate haar dienst vordert krijgt ze nog werk genoeg.
Uden on Ice voorziet kennelijk in een behoefte en voor ons een gelegenheid om een extra uitgave te doen die anders maar amper of niet mogelijk zou zijn. Mijn dag weer vol.
Hardlopen 
Bril en motregen, inderdaad geen fijne combinatie. Een petje helpt dan nog iets, maar ik loop zelf nu altijd met lenzen.
Lekkere modderschuiten heb je daar. En toch blijft dat onverhard lopen leuk…
Dag Elsa,
Die modderschuiten gaan op dit soort ondergronden denk al wel zo’n 4000 km mee op pad.
Groetjes Tiny
Je schoenen zien er getraind uit Tiny! Leuk dat ijsgebeuren. Schaats je zelf ook? Ik durf dat niet omdat ik bang ben om te vallen en dan niet zou kunnen rennen.
Groetjes,
Dorothé
Dag Dorothé,
Die schoenen zien er niet alleen getraind uit maar dat zijn ze ook. Ik schat dat ik op dit paar zeker al 4000 km op gelopen heb. Draag ze ook alleen als ik dat niet verhard loop.
Nee…schaatsen doe ik niet meer. Vroeger altijd op kunstschaatsen allerlei capriolen uitgehaald. Als ik nu schaatsen zou aandoen weet ik exact wat er gat gebeuren. Na 5’gewenning begint het in mijn hoofd te spoken: “zou ik dat en dat nog dat kunnen”? Ik neem gewoon het risico niet meer;-)
Groetjes Tiny