Hardlopen

Donderdagmiddag,

De weg door problemen?

Vanochtend leek het er al op of ik het nog steeds koud had van de baantraining van gisterenavond. Het was zo’n verschrikkelijk guur weer om langs de baanrand te staan terwijl er een grote groep van bijna 60 lopers/loopsters actief bezig waren. Die hadden het met wat er op het programma stond niet koud dat kon niet.
Toch maar een boterhammetje eten en een paar bakjes koffie drinken voordat Maria op de stoep staat. Gaan voor 20 km was de opdracht. Na een ruim een half uur zouden we nog een clubgenoot oppikken die voor een uurtje zou aansluiten. Nog geen kwartier onderweg en ik ging al bijna op mijn snufferd. Je voeten zetten op een schuin glibberig taludje is er ook om vragen toch?
Op de afgesproken plek onze clubgenoot. Hij begon met te vertellen dat hij had staan te twijfelen om te komen. Niet helemaal kiplekker was de reden.

Hij ging toch mee van start nadat wij hem duidelijk hadden gemaakt dat hij nooit een blok aan ons been zou zijn want ons aanpassingsvermogen is groot. Na ruim een uur werd hij weer op zijn plaats afgeleverd zich verbaasd afvragend hoe we toch altijd kans zien om zo maar wat rond te zwerven en toch weer op de juiste tijd terug te zijn. Over zijn niet helemaal kiplekker zijn niet meer over gehad.
Wij moesten nog een klein uurtje door. Maar dat heb ik geweten. Da’s echt lang geleden dat ik een duurloopje liep dat zo slecht ging als vandaag. Op onze route komen we in de laatste km nog altijd een stevig bultje tegen. Je kunt er ook langsheen. Ik zei tegen Maria: “Het zal mijn eer toch te na zijn om er langs af te gaan want er is maar één weg door moeilijkheden en dat is dwars er doorheen in dit geval er overheen”

Wat was ik blij om thuis te zijn. Koffie, een appelflapje, een hete douche het hielp allemaal niet zoveel. Ook zulke loopjes heb je er zo soms al eens bij. Volgende gewoon weer beter.