Donderdagmiddag,
Stationsgebouw Uden 1910. (bron NBDS)
Toen ik gisterenavond naar de baan fietste had ik al een donkerbruin vermoeden. De bewolking was een stuk dunner en de lucht klaarde op maar ook de temperatuur zakte. Ondertussen had ik even het schema dat op het programma stond in mijn gedachten. “Hoe kon ik dat een beetje vertalen naar een alternatieve training op de weg”. want voor mij zat het er dik in dat de ban zou gaan opvriezen en water en temperaturen onder nul dat wordt glad.
Bij het klaarzetten van de materialen die ik nodig had viel het wel mee maar voordat ik en mijn collega trainers daar mee klaar waren was het wel duidelijk. Op naar de verharde paden in het park. Na een soort van piramide training voor 30′ was de koffie in de kantine best wel lekker.
Heel ander weer was het vanmorgen. Niks van vriezen te merken. Donker nog nat en erg winderig. Ingrediënten voor pittig loopje. Een klein stukje verharde weg en dan de zachte grond op. Door de regen van de laatste weken sommige paden net zo glibberig als gisterenavond de baan. En niet veel later ook al zeiknatte voeten. Sommige plassen dieper dan ik dacht. In de verte zie ik Geert al. Dat was ook de afspraak om een stuk samen te lopen. Als het om hoogtemeters ging dan hebben we in dit uur wel het maximale eruit gehaald. Een voordeel was wel dat dit stuk niet zo glibberig en modderig was.
Maar ja…ik moest ook nog terug. Liep ik dinsdag op dat stuk nog met droge voeten daar was vandaag geen sprake van. Wat dat betreft zijn paden door wijstgronden niet zo erg betrouwbaar wat vochthuishouding betreft. Nog even nadenken over een lusje dat er nog bij moet anders ben ik te vlug weer thuis. Daarvoor moest ik nog even een stuk verharde weg op tot aan Mariaheide waar ik de oude spoordijk van het Duits lijntje kon oppikken. Jaja… toen had  Uden nog een spoor en een spoorwegstation. Nog intact tot aan de beginjaren ’60. Jammer dat het stationsgebouw weg is. In mijn beleving was het een mooi pand.
Hardlopen 