Hardlopen

Zondagmiddag,

Valentijnsballonnen

Op zondagmorgen begint normaal gesproken de training om 9.30 u. Meestal ben ik al wel 10’voor aanvang op de verzamelplaats bij Naat Piek. Vanmorgen was het al een stuk vroeger licht dan de afgelopen tijd en ik was wakker. Zou ik alvast een rondje gaan doen? Zou ik alvast eens gaan kijken of dat het rondje dat ik voor de groep in mijn gedachte heb gaat lukken. Heel lang denk er niet over na en ben weg. Heb nu mooi de gelegenheid om vooraf al uurtje op stap te zijn. Het is fris maar geweldig mooi loopweer.
Aan de toestand van de paadjes is mijn conclusie dat het rondje straks zeker wel te doen. Een stukje over het begrazingsgebied. Wat een mooie omstandigheden. De zon schijnt nu volop.

Een prima besluit om toe te geven aan de onrust. Tegen de tijd dat ik bij Naat Piek terug ben staan er al wat mensen van de diverse groepen te wachten. Ik zie aan ze dat ze het nog koud hebben. Ik al lang niet meer.
Vertrekken voor het inlopen. Onze vaste team dat op kop loopt bij het inlopen krijgen de opdracht: “slingerend naar de betonnen plaat” Iedereen van de groep weet dan waar we naar toe gaan. De betonnen plaat is een oude fundering waar vroeger een houten brandtoren op stond. We komen er aan en een jongeman is er ballonnen aan het vastmaken. Ballonnen van rode harten. Huh? Valentijnsdag is toch al voorbij? De dames uit de groep verliezen hun concentratie. Ze willen per se zien wat er te gebeuren staat. Even later komt er een jongedame aanlopen en niet veel later valt de jongeman op zijn knieën en doet een trouw aanzoek aan zijn vriendin.
Laat hij nou gedacht hebben och carnavalszondag, vroeg op de dag het zal wel niet zo druk zijn. Drie applaudisserende loopgroepen waren er getuige van. Maar snel aan de kern van de training beginnen  want oefeningen dat haalt niet meer uit. Ik kon nog een fotootje maken nadat hij zijn ballonnetjes opgeruimd had.

Een onrustige training. Het carnaval? De aanzoek? Of misschien wel de ontluikende lente! Wie zal het zeggen.