Dinsdagmiddag,
Natuurlijk kan ik een vrolijk blogje schrijven dat mijn duurloop van 20 km gisterenavond zo lekker liep en dat onze vriend de wind ons zo parten speelden. Dan eens mee dan eens tegen. Ook ik nog iets kunnen zeggen over de afgewaaide takken na die stormbui die we over ons heen kregen zodat het verschrikkelijk opletten was of je struikelde er over maar daar was deze ochtend te heftig voor.
Vanmorgen was de uitvaartdienst van ons overbuurmeisje. Afgelopen week kregen we te horen dat ze gestorven was. Wij woonden een paar jaar nog maar op de plek waar we nu wonen en tijdens het samen drinken van een kopje koffie met haar ouders vertelde ze dat hun dochter te horen had gekregen dat ze longkanker had. 25 was ze toen. Volop bezig met haar studie. Uiteindelijk na een lange weg van 9 jaar is ze net voor haar 34-ste overleden. Het laatste jaar maar op een kwart van haar nog ene long.
In een indrukwekkende uitvaart, die zij compleet zelf had geregisseerd, is mij wel duidelijk geworden dat ze een geweldige jonge vrouw was die nooit maar dan ook nooit bij de pakken neer ging zitten.
Ze had maar één motto en dat was: “Van leven ga je dood en voor je dood gaat moet je geleefd hebben”!
En geloof me ze heeft geleefd!!
Dat gaat je inderdaad niet in de koude kleren zitten. Wel een heel mooi motto, maar zo’n oneerlijke strijd.
Sterkte nog.
Levensstorm en natuurstorm in een blog. De gevolgen zijn indrukwekkend.
wat erg zeg, zo jong en al zo’n lange strijd moeten leveren en verliezen 😦 Haar motto is in ieder geval heel waar…
oh, wat erg…Krijg er wat koude rillingen van. Zo oneerlijk 😦