Donderdagmiddag,
Nee…over het water lukt niet. Gewoon er door!
Na een lange wedstrijd is het maar altijd de vraag hoe kom je uit de strijd? Gaat het herstel voortvarend of blijft het nadien nog wat sukkelen en loop je de trainingen met hangen en wurgen. Gelukkig mag ik zeggen dat dat deze keer niet het geval is. Eigenlijk sta ik zelf iedere keer weer opnieuw verstelt van hoe mijn lijf reageert op inspanningen.
Dus ik zie met redelijk vertrouwen mijn volgende wedstrijd tegemoet. Voor die wedstrijd mag ik afreizen naar het Limburgse om in Gulpen weer mee te doen aan de Koning van Spanje. Je kunt het raar vinden maar ik hou van vaste punten in een jaar. Dus ga ik ook dit jaar weer hier van start. Bij deze wedstrijd weet ik wat ik heb ik vind het leuk om deze te lopen dus ik zoek gewoon niks anders. Komt nog bij dat die met mijn jaarplanning redelijk goed uitkomt. Overigens wordt hij ieder jaar een stukje langer. De eerste keer was het 32 km. Vorig jaar 34 en dit jaar is het 37 km. Niet dat het zo’n probleem is je bent alleen een stukje langer onderweg.
Vandaag kwam het redelijk goed uit om nog wat hoogtemeters te maken. Maria die de marathon van Enschede gaat lopen mocht vandaag nog 90’en ik iets langer. We spreken af dat we elkaar treffen bij het fietsviaduct. Voor haar 10′ lopen vanaf haar huis en voor mij amper 5′. Ik vertrek nog even wat vroeger zodat ik nog 2 keer de fietsbrug op en neer kan voordat Maria er is. Dan gaan we samen onderweg via een paadje langs de Leijgraaf op richting Bedaf om daar ook een paar bultjes met wat mul zand te doen. Wat een heerlijk weer is het toch.
Op de terugweg maak ik nog een lusje en kom weer uit bij de fietsbrug. Hier nog 3 keer op en neer dan naar huis en zitten mijn 2 uur er ook op. Zeldzaam mooi was het om te lopen en met de benen die ik vandaag had kon ik nog wel een stukje verder. Van mij mag het zo wel blijven.
Bultjes en mul zand on overvloed!
Hardlopen 