Donderdagavond,
Tja…hier moet dat pad toch ergens lopen?
Vanmorgen eerst een stuk op de fiets om op onze startlocatie te komen. Op de parkeerplaats bij Poeskespad komt een van de loopsters die vanmorgen meegaat met de auto en daar kunnen we even onze overtollige kleding in kwijt. Het was vanmorgen niet koud maar om zonder jasje en met blote benen op de fiets net te koud.
Om te lopen in een t-shirt en korte broek dat ging prima. Niet al te lastig beginnen. Niet meteen al door het mulle zand naar boven maar na een klein kwartiertje gaan wat dat aangaat de remmen los. Smalle paadjes naar boven. Van iedere afzet verlies je de helft die je de grond intrapt. Dat schiet niet erg op….ja voor het energieverlies wel.
Dan weer een kwartiertje wat vlakker en wat hardere paadjes. Nu wordt het zwerven over paadjes die we tot nu toe altijd voorbij gelopen waren.
Vervolgens weer de heuveltjes in. Nu is het niet alleen een zwerfrondje maar je bootst bijna een intervaltraining na met wat langere inspanningen en wat langer rustig werk.
In het laatste halfuurtje denken we wat rustig en vlak te lopen. We gingen een paadje op dat we afgelopen winter ook nog eens liepen. Ja…maar dat was in de winter. Niks geen lang gras, niks geen fluitenkruid, niks geen zuring, niks van dat alles. Nu helemaal geen pad meer te zien en op de strook moest ook nog ergens een sloot tussen liggen en een prikkeldraad met stroom erop.
Ik vond het een schitterend loopje. Zo mag het voor mij altijd wel zijn.
Hardlopen 