Dinsdagmiddag,
Dit was zondag de buitenkant. Nu van binnen ook zo!!
Nu 12 dagen geleden werd onze kleinzoon Bram geboren. Zoals ik al schreef een ventje om onmiddellijk en onvoorwaardelijk van te houden. Afgelopen vrijdagavond kregen we een telefoontje van Ruud , onze zoon, of dat wij zaterdagochtend om 7.00 u bij hun konden zijn om op Sanne te passen zij moesten al vroeg met Bram in het academisch ziekenhuis zijn voor een aanvullend onderzoek. De hielprik van de eerste week had uitgewezen dat hij een vrij zeldzame stofwisselingsziekte zou hebben. Oké… er zou met een streng dieet wel mee te leven zijn maar ook altijd een bron van zorg. Dinsdag,vandaag dus, zou de definitieve uitslag beschikbaar zijn.
Je snapt dat zoiets als een donkere wolk. Donkere wolk? Zeg maar gerust een donker zwarte wolk boven je leven hangt. En dan praat ik nog niet eens over de ouders en over Bram zelf.
Dus afgelopen zondag bij de Zeeuwse Kusttraining daar genoot ik wel van maar de binnenkant was echt een bron van zorg.
Ook bij de duurloop van gisteren lopen allerlei gedachten met je mee en geef je de verzekering niet de meest prettige.
Dan daarnet een telefoontje van onze zoon: “Bram is voor 100% een gezond kereltje, de eerste hielprik gaf valse signalen af”.
Wat een feestelijk gevoel van opluchting geeft dat. Je wil het wel van alle daken schreeuwen onze kleinzoon helemaal gezond. Ik hoop dat ik nog ooit de kans krijg om samen met Sanne en Bram een klein loopje te kunnen doen. Supergaaf lijkt me dat.
Hardlopen 