Hardlopen

Maandagmiddag,

Gaaf loopje

Gezien de status van mijn lijf vorige week zo rond deze tijd was het nog maar zeer de vraag of gisteren wel van start kon gaan in Geldrop bij ’t is voor niks. Gelukkig verbeterde de toestand van mijn lijf aanzienlijk zodat ik afgelopen zaterdag voor mijzelf het besluit nam om van start te gaan.

Zodoende gisterenmorgen met 3 clubgenoten op tijd vertrokken richting Geldrop. Het is vanaf Uden niet zo’n grote afstand en bij aankomst konden we de auto bijna op de startstreep parkeren. Startnummer ophalen en nog een bakkie doen voordat het grootste pak aan lopers binnendruppelt. Altijd weer leuk om heel veel bekenden weer te ontmoeten.
Omkleden, tas inleveren en van start. Korte tight, shirt met lange mouwen want van lange kun je korte maken en niet andersom.
Het gebeurt niet zo vaak dat ik met iemand afspreek om samen te lopen. Zeker deed ik dat gisteren niet omdat ik gewoon niet helder had hoe het zou lopen. Lekker druk in het begin dat dwingt je of om supersnel van start te gaan om de meute voor te blijven of je schikken naar het tempo wat op dat moment mogelijk is. Ik kies vaak voor optie twee.
Stukje asfalt, viaduct over de A67 en het natuurgebied in. Meteen wel al duidelijk dat je vandaag geen droge voeten zou houden. Plassen, blubber, slijk en modder. Mijn vriend de wind blaast vandaag een aardig partijtje mee.
Mijn lijf voelt redelijk goed aan.

Foto van het knuppelbruggetje (2008)

In de verte zie ik de verzorgingspost al op 10 km. Brandweercollega’s bemensen deze post altijd. Klasse van die mannen. Straks kom ik hier nog eens langs.Hier draait de HM naar links en de 30 km naar rechts. Ineens is het een stuk rustiger op het parcours. Via allerlei soorten paadjes maken we een lus van een kleine 10 km. Ook weer een stukje over een knuppelbruggetje. Uitkijken manneke want die paaltjes zijn spekglad. Benen breken kan altijd nog. Hier op dit stuk komen de eerste marathon gasten al met een noodgang voorbij.
Als ik voor de tweede keer op de verzorgingspost kom zie ik op mijn klok dat deze 10 km sneller waren dan mijn eerste 10. Even later snap ik dat ook wel want 500 m verder is het 20 km punt pas.
Lekker kop thee op mijn gemakje drinken die is tenminste niet zo koud.

Dan het laatste traject in. Het begint heel licht te regenen en de wind trekt ook nog wat aan. Ook nu op een stuk dat echt glibberig is. Uitkijken manneke want je ligt op je snufferd voor je het weet. Een stuk open vlakte op de regen striemt in je gezicht. Nee…. koud is het niet echt.
De oversteek nog eens maken over de A67.  Vanaf hier nog voor alle afstanden 4 km staat er op een bordje. In de verte hoor ik de speaker en de muziek al. Het is dat ik het parcours enigszins ken en weet wat er nog komt. Ben je onbekend en zit je er aardig doorheen dan zijn de Schietbergen minder leuk. Ik ken het parcours wel en zit er niet doorheen dus ik vind ze wel leuk die bultjes.
De laatste km weer in de bebouwing met wat stoepje op en stoepje af. Kijk daarom alleen al kies ik voor natuurloopjes. Ik spring liever over plassen en boomstammetjes dan over stoepranden.

Mijn finish is in 2:48′. Ik ben hier dik tevreden mee. Als je me vorige week maandag zag gaf je me geen enkele kans om hier te starten. Volgend jaar weer!