Donderdagmiddag,
Heel voorzichtig komt het zonnetje erbij
Na mijn 30 km bij ’t is voor niksloopje in Geldrop is het deze week lopen met de rem erop. Niet het aantal trainingsmomenten maar wel in het aantal km’s. Eerst was er de hersteltraining op maandagavond. Een loopje met een select groepje van 30′ in striemende regen en wind. Gelukkig kun je nooit verder nat worden dat tot op je vel. Dat is lang geleden dat ik voor 5 km op stap ging.
Op dinsdag dan loop ik nooit, zeg nooit nooit maar in elk geval uiterst zelden. Soms een trainingen verzorgen op de baan als er trainers zijn die een snipperdag hebben.
Op woensdagavond dan is het mijn beurt om een baantraining te begeleiden. Meestal staan we met 3 collega’s maar gisterenavond waren we ook maar met twee. Nee….de groep was niet eens zoveel kleiner. Zo’n trainingsavond duurt voor de lopers van 19.00 u tot 21.00 u. Voor de trainers wel iets langer. Meestal ben ik een half uur voor dat de training met het inlopen begint aanwezig om de materialen die ik die avond gebruik klaar te zetten. En meestal is het wel tegen 21.30 u. voor dat ik weer thuis ben.
Dan op donderdagmorgen maak ik een duurloop. Vanmorgen was het nog donker toen ik van huis ging voor een uurtje. Oké…het rondje dat ik ging lopen dat was ruim 11 km dus dat is ruim een uur.
Heerlijk weer was het toen ik op weg ging. En eenmaal buitengaats is het heerlijk rustig. Een enkele wandelaar die zijn hond aan het uitlaten is. Een reiger die van schrik opvliegt terwijl hij zou moeten weten dat ik alleen maar langsloop.
Op de terugweg komt aan de horizon een heel voorzichtig het zonnetje erbij. Even later ook weer schuilen achter de bewolking.
Morgen, vrijdag is het ook weer een lopeloze dag. Zaterdagochtend een baantraining en zondag een groep in het bos en dan heb ik mijn loopweek weer gehad.
Dit zou ik eigenlijk nog wel een paar jaar willen blijven doen.
Hardlopen 