Donderdagmiddag,
Dit kwam ik vanmorgen zo maar tegen. Lief hè!
Het was vanmorgen mijn bedoeling om de route nog even na te lopen die eventueel op 28 februari gelopen kan worden. Een rondje van 30 km die toch wel een mooi aantal stukjes van Uden en zijn omgeving laat zien. Het was nog schemerig toen ik vertrok. In de eerste 5 km kon ik alleen wat modder of nattigheid tegenkomen maar dat kun je op dat gedeelte van het parcours nooit veel van zeggen. Vandaag is het er droog en morgen heb je er natte voeten. Wat dat betreft een onbetrouwbaar stuk die Peelrandbreuk.
Op Bedaf zelf daarvan kun je met grote zekerheid wel stellen dat je daar je voeten droog houdt. Daar maak ik me niet zo’n zorgen over. Vervolgens de landweggetjes ( lees karrensporen) richting De Meuwel dat is iets anders. Zeker als er wat regen valt is het op dit stuk modderig en nat. Het heuvelruggetje dat na de vijver komt dat is een lastig stukje geworden. Om motorcrossers te ontmoedigen om dit pad te gebruiken liggen er nog al wat boomstammen dwars over het smalle pad. Och..ja met wat klim en klauterwerk kom je er wel. Heb je dit gedeelte gehad dan is het al snel richting wildviaduct als je daar over bent ben je ook meteen bij het 15 km rustpunt.
Deze moeten het even met minder ruimte doen.
Vanaf hier zie je onmiddellijk dat je een ander soort gebied ingaat. Aan het volgende heuvelruggetje overigens nog niet. Even verderop ga je het begrazingsgebied in met op dit ogenblik nog Schotse Hooglanders en Exmoor ponny’s.
Even verderop is er een nieuwe afrastering gekomen precies in de route die ik eigenlijk lopen wil. De nieuwe afrastering staat er voor de wisenten die eind februari in dit stuk (200 ha) worden uitgezet. Het gedeelte gaat voor een jaar dicht voor het publiek op een paar begeleide excursies na dan. Nu kan ik nog net onder het schrikdraad door. Eind februari maar niet meer doen. Dus voor dit gedeelte moet ik een alternatief voor vinden.Ondertussen zitten er al wel 20 km op.
Er is maar één weg!
Via een nieuw bospad slingerend richting Naat Piek. Door de overvloedige regen is het behoorlijk modderig. Vanmorgen toen ik daar liep waren er een zestal Nordic Walkers op dat pad. Heel omzichtig omtrekkende bewegingen makend om in elk geval droge voeten te houden.
De mijne waren toch al nat en liet maar meteen zien hoe je dat doet. Er is maar één weg door moeilijkheden en dat is er dwars doorheen. Voordat ik het bos uitga is er nog een klein stukje van het Slingerpad om langs het Belgische wielerbaantje te lopen dat aangelegd is door de vluchtelingen destijds van de Eerste Wereldoorlog.
Na nog een klein stukje kinderkoppen weer terug op de geluidswal van de N265. Deels geasfalteerd en deels onverhard met ook nog een paar bultjes.
Het laatste deel is verhard en komen we weer in Uden met zicht op de Birgitinessen Abdij. Door een van de mooiste straatjes, de Vorstenburg richting de grote imposante kerk met z’n twee torens en een koepel ben ik weer thuis.
Er moet dus wat aangepast worden.
Wil je deze route zelf meelopen? Dat kan op zondag 28 februari. Met de mogelijkheid om de helft mee te doen of de complete afstand van 30 km.
Vul je dan even het formulier in dan weet ik wie ik kan verwachten.
Hardlopen 