Zondagmiddag,
Bij het inlopen kregen we al hulp van de zon.
Fris dat was het vanmorgen toen ik de deur uitging voor de zondagtraining in het bos bij Naat Piek. Om te beginnen mijn autoruiten schoon krabben. Niet alleen een dun laagje sneeuw maar de aanvankelijk natte ruiten waren bevroren tot een laagje ijs. Ze zaten echt goed dicht. Meestal vertrek ik al wat vroeger van huis om even in het bos te controleren of het programma dat ik mijn gedachten heb ook uitgevoerd kan worden. Is het gedeelte wat ik wil gebruiken wel goed te belopen? Is het glad of anderszins? Ook kan het zijn dat een MTB- route ons pad herhaaldelijk kruist. Van dat alles was vanmorgen geen sprake. Wel spotte ik in de voorbereiding een paar reeën. Gaaf om te zien altijd.
Over 2 weken staat onze volgende cross op het programma en ik wilde vandaag de route eens goed verkennen en ondertussen sneller tempowerk doen. Samen met de groep een behoorlijk eind ingelopen om in de nabijheid van het startpunt wat oefeningen te doen.
De Heuvelrugcros is een rondje over een afstand van bijna 1400 m dat je tijdens de wedstrijd 7 keer loopt. Het rondje doet zijn naam wel eer aan want er zitten een drietal klimmetjes in en de rest van het rondje over niet al te brede paden met knippen, kuilen en stronken. Een rondje waar je constant met je hoofd bij moet blijven.
En dat rondje gingen wij vanmorgen doen. Ieder heuveltje lag er uitnodigend bij om een paar keer stevig omhoog te lopen. Korte pasjes, frequentie omhoog, denk om je armen! Dat heb ik vanmorgen vaak gezegd. Ik ben er van overtuigd dat deze groep het rondje nu kent. Ze weten nu waar de moeilijkheden liggen. Aan hun de keuze of ze mee willen doen of niet. Ik zou het zonde vinden als ze dat niet zouden doen.
En na de training is de thee en een sneetje cake niet te versmaden.
Ik kan me amper voorstellen dat je een zondag beter kunt beginnen! Christine maakte wat foto’s van onze training.
Naar beneden lopen moet je ook oefenen!
Hardlopen 