Vrijdagmiddag,
Nu in het begrazingsgebied van De Maashorst wisenten worden uitgezet moeten de Schotse Hooglanders even wijken en moeten genoegen nemen met een kleiner stuk. Maar het bekent ook dat de toegang tot het deel, ongeveer 200 ha, dat toegewezen is aan de wisenten voor het publiek afgesloten gaat worden of beter is al afgesloten en moest ik 2 weken geleden onder de draad door om mijn weg te vervolgen. Want precies in het afgesloten deel lopen een aantal vaste looproutes. Dat betekent een jaar lang andere paden lopen.
Op zich niet zo erg maar als ik met de groep die op 28 februari meegaat zal ik toch een route moeten lopen die nagenoeg even lang is en het zal er wel niet op 500 m steken maar toch. Voor de eerste 15 km veranderd er nagenoeg niets behalve als het behoorlijk nat is zoals afgelopen donderdag. In het hele Maashorstgebied willen ze de grondwaterstand langzaamaan wat omhoog brengen. Dit willen ze doen door water wat minder snel af te voeren.
Dus in het eerste deel zijn natte voeten niet ondenkbaar. Vanaf de pauzeplaats nabij het wildviaduct is het eerst stukje nog wel gelijk maar dan begint al snel de afwijking van het gewone pad. Is het begrazingsgebied, zeker over de wat bredere paden goed te belopen, zijn er nu in de omleiding smallere paadjes te doen. Zeker als het zo overvloedig geregend heeft als de afgelopen dagen kunnen we ook rekenen op plassen en wat modder. Dat het ook glibberig kan zijn ondervond ik aan den lijve. Ik zette mijn rechtervoet niet helemaal op de juiste plaats en ging ook meteen op mijn plaat. Mijn rechter zijkant aardig nat en modderig. Verder gelukkig niks mee geleden.
Van de tweede lus 15 km is er bijna de helft een stukje zwaarder op geworden. Uiteindelijk ben ik er niet ontevreden over hoe het tweede deel er uitziet.
Na 3:10′ was ik thuis en het was een afstand van 28.5 km nu weet ik dus dat er vlak bij huis nog een lusje aan moet. Dat vind ik wel.