Hardlopen

Dinsdagmiddag,

Deze heeft nog steeds een mooi plaatsje

In het najaar van 2003 werd mij de vraag gesteld door een sportartikelenketen of ik eventueel zin had en bereid was om binnen onze club een start to run sessie te organiseren. Na enige aarzelen heb ik daar ja op gezegd. Start to run destijds een initiatief van Nike die even wat grip op de hardloopschoenenmarkt verloren had en op deze manier probeerde hun aandeel op die markt wat terug te halen. Voor mij was het de hoofdgedachte om mensen aan het bewegen te krijgen veel minder telde voor mij het economisch belang.
Na een paar jaar was Nike er min of meer op uitgekeken en een van de organisatoren binnen Nike verkaste naar de Atletiek Unie waar ze ook start to run adopteerde.

Nu was het in 2009 dat de Atletiek Unie een wedstrijd uitschreef voor de beste start to run locatie van Nederland. Niet alleen beoordeeld naar de grootste groepen maar ook werd de kwaliteit van wat werd aangeboden en de mening van de deelnemers telde daarin mee. De prijs was niet mis en waren 2 startnummers voor de marathon van New York met alles erop en eraan.
Inmiddels wist ik in de loop van de jaren dat wij in Uden hoog zouden scoren maar 2 startkaarten en werken met een team van meer dan 10 man. Op het ogenblik van het uitschrijven van die wedstrijd heb ik aan de bel getrokken bij ons bestuur en de situatie uitgelegd maar ook bij hun de verantwoordelijkheid neergelegd als we eventueel zouden winnen. Ik won deze keer zelfs liever niet.
We werden in dat jaar 2009 tweede.

Het team van destijds!

In 2010 weer een wedstrijd maar in dit geval geen twee tickets voor New York maar een geheel verzorgd lang weekend op Terschelling met deelnemers kaarten voor de Berenloop of de halve dan wel de hele marathon en dat voor het hele team met een max. van 10 man. Een overschrijding van die 10 personen met 2 was bespreekbaar. Kijk dat was andere koek. Nu hoefde niemand een keuze te maken van wie wel en wie niet.
Deze prijs wilde ik heel graag winnen. Je mag me geloven of niet maar op de trainersbijeenkomst in Zeist in het voorjaar van 2011 vond ik echt razend spannend. Want zoals ik al zei je weet wel ongeveer waar je ergens staat. Niet alleen draaiden we toen in het voorjaar met een groep van 136 man en kwam er een groep van 147 starters in het najaar overheen.
Je mag het best weten dat ik bijzonder trots en blij was dat we als beste locatie uit de bus kwamen. En geloof me we hebben er met het team in november 2011 een geweldig mooi weekend van gemaakt. Het banier hangt nog steeds op een prominente plek in ons clubhuis.
Zo zie je maar dat er momenten zijn waar je een wedstrijd niet wilt winnen en de volgende weer wel.