Hardlopen

donderdagmiddag,

Wie heeft er mijn halve pad gejat?

Hoe zwaar een duurloop is hangt van een aantal factoren af. Een van de factoren is welke doelstelling er achter zit. Een lange langzame duurloop op DL1 dat zou kunnen. Een iets hoger tempo dus op een DL2 snelheid of nog iets sneller op een DL3 tempo. Het is maar net wat er op je schema staat. Je hebt er wel invloed op. Je kunt er rekening mee houden. Een volgende item is de ondergrond. Het maakt in zwaarte nog al wat uit of je op asfalt loopt of op zachte ondergrond of omhoog en omlaag of ook nog mul zand. Natuurlijk kun je van te voren met je parcours rekening houden maar eenmaal gekozen heb je ook hier geen invloed meer op. Een volgende item is het weer waar je rekening mee dient te houden. Is het koud of juist heel erg warm staat er veel wind of juist niet. Dan is er nog een groot verschil tussen warm en warm. Is de luchtvochtigheid laag verdampt je geproduceerde zweet heel snel dus dat koelt prima. Maar zijn de omstandigheden net zoals op dit moment. Bijna 30 graden en de luchtigvochtigheid heel hoog dan verdampt juist je zweet niet en loopt zo zonder zijn werk te doen van je lijf. Je zweet je te pletter.
Wil je toch een duurloop maken binnen de grenzen van je vermogen zul je iets moeten aanpassen. Tempo? Parcours? Weer? Bij de laatste, het weer,  kun je niks aan doen. Geen invloed op. Je hebt alleen de keuze om te gaan of niet te gaan. Die keuze is niet zo moeilijk. Gaan!!
Het parcours dan? Eenmaal gekozen geen invloed meer op!  Het enige dat dan overblijft is het tempo. Daar heb je invloed op dus dat kun je aanpassen aan de omstandigheden en tempo waarop je wilt lopen.

Zo schuif je steeds een baantje op!

Vanmorgen om iets voor 8 uur vertrok ik vanuit huis. Het parcours dat ik zou lopen stond vast. Het was al onaangenaam warm en drukkend. Daarom moest mijn tempo, de enige factor waar ik invloed op heb, stevig naar beneden.
Uiteindelijk liep ik op het rondje bijna 10′ langer dan dat ik gewend ben en nog voelde het zwaar aan. En stel nu dat ik op mijn gewone tempo gelopen zou hebben dan was het bijna een wedstrijd geworden.

Op het aanpassen van tempo’s daar ging de baantraining van gisterenavond ook over. Er stond heel simpel 10 keer 400 m met 100 m dribbelpauze op het schema. Dodelijk saai. Met mijn collega even overlegd om er wat meer van te maken. Het zou een training worden op het inschatten van je juiste tempo. Je begint met de eerste 400 op baan 1. Hierbij zet je toon. Na je dribbelpauze het volgende rondje in baan 2 in dezelfde tijd is wel 7.5 m langer. Dit herhaal je 5 keer zodat je bent aanbelandt in baan 5 da’s op dit rondje 37.5 m meer dan het eerste.
Dan komt het gevaarlijkste deel van de opdracht je gaat weer terug naar baan 1 en je loopt weer dezelfde tijd. Oei….kom je tot de conclusie dat was wel wat sneller dan de allereerste. Dat betekent dat je straks in baan 5 echt aan de bak moet.
Op deze manier werd het een training waarover nagedacht moest worden. Trok je de gaskraan te ver open kreeg je de opdracht niet meer voor elkaar. De rustige starters hadden vanavond gelijk.