Hardlopen

Dinsdagmiddag,

Nederland heeft veel clubhelden!

Na de overtuigende winst als clubheld van 2016 binnen onze gemeente moest ik wachten tot afgelopen maandag om  te weten of ik door was naar de regionale finale. Helaas ik mocht niet door naar de landelijke eindstrijd. Niettemin best blij en trots als gemeentelijk winnaar.
Maar goed over het hele weekend bekeken voelde ik me wel degelijk een winnaar. Ik zal je uitleggen waarom ik dat zo voelde. Zaterdagochtend op de club kreeg ik zomaar van de groep een grote bos bloemen. Daar mocht ik mee thuiskomen.

Op zondagochtend bij de groep konden de felicitaties niet op. Ik ben tenslotte maar 162 cm hoog maar werd minstens 5 cm groter. Nou was het zondag niet al te goed weer en aanvankelijk had ik gedacht om te gaan supporteren in Nijmegen bij de 7^^loop. Maar mede door het weer en nog wat andere verplichtingen kwam het er niet van.

Supermooi!

Geloof ook niet dat ik ze allemaal had kunnen spotten want er liepen ongeveer 80 clubgenoten. Onze club is toch wel ieder jaar een van de hofleveranciers van deelnemers. Wat me als thuisblijver enorm veel deugd deed was een voorval dat zich onderweg voordeed. Naast een van onze loopsters liep een man en ze zag dat het hem niet zo bijster goed ging. Ze vroeg nog aan hem: “gaat het je wel goed”? Ze kreeg niet veel antwoord en voor ze 100 m verder waren zag ze dat het echt niet goed ging en ze ontfermde zich over hem. De man kreeg de hulp die hij zo nodig had en werd overgedragen aan de EHBO. Zij was wel de enige die zich om hem bekommerde, de rest van de lopers liep gewoon door maar ook het publiek deed verder niks.
Geloof me ik ben best trots op zo’n clubgenote.

Ook op zondag had ik twee dames, waar ik het schema voor schrijf, aan de start staan in Valencia op de marathon staan. De dames hadden een PR staan van 3:20′ en 3:40′. Die moesten eraan!!

Prachtig parcours!

In een soort van aanvalsplan de beide dames op weg gestuurd met het doel om hun oude tijd te verbeteren. Gaan voor 3:15′ en 3:35′. Hun ook erg op het hart gedrukt om niet te snel, nee juist heel rustig van start te gaan. Ik kon ze volgen en kreeg iedere 5 km een update van hun status. Geloof me als ze dan het 35 km voorbij zijn en je ziet hun tempo steeds oplopen dat het spannend wordt.
Het uiteindelijke resultaat was dat ze allebei een PR liepen met 4′ van hun vorige tijd. Daar kun je niet anders dan blij van worden.

En het volgende moment om blij van te worden was gisterenavond. De weersvoorspelling zag er voor de avond allerminst best uit. Nou stond er een herstelloopje van een uurtje op het programma. In dat rondje komen we na een km of 6 vlak langs het stadion dus diegene die niet zo lang mee wil kan dan daar uitstappen. Mijn verwachting was dat de groep niet zo groot zou zijn maar we gingen op stap met een groep van 24 lopers/loopsters. En geloof me het regende echt!!

En daarom voelde ik me het afgelopen weekend wel degelijk een winnaar!!