Hardlopen

Maandagmiddag,

Ik denk mijn 10de

In het laatste weekend van november sta ik eigenlijk altijd voor de keuze welke wedstrijd ik zal doen of onze Keiencross of de memoriaalloop van mijn oud-brandweercollega Lukas in Geldrop. Het eerste loopje krap aan 10 km en in Geldrop een grote variatie vanaf 10 km tot en met een marathon.
De laatste jaren gaat mijn voorkeur wat meer uit naar de langere loopjes maar dan niet op het asfalt. Het liefste op zachte ondergrond.
Dus gisterenmorgen met en 4-tal clubleden die ook deze keus gemaakt hadden richting Brabant Zuidoost. Mooi op tijd zodat we de auto bijna op de startstreep kunnen parkeren. Eerst tijd voor een bakkie en bijkletsen met, niet een handvol maar landvol en zelfs daarbuiten, kennissen. Iedere keer als je hier bent sta je met verbazing te kijken hoe soepel dat hier zo’n organisatie loopt terwijl het geen inschrijfgeld kost. De vrijwilligers allemaal even vrolijk en behulpzaam.
Ik hoorde een opmerking van een van de deelnemers: “iedere organisatie van een hardloopwedstrijd zou hier eens moeten komen kijken hoe dat het nou eigenlijk moet”.  Ben ik helemaal met hem eens.

Foto van 2009. De middelste en de rechtse dame liepen gisteren het WK 100 km in Spanje.

Om 10 uur de start van de 3 langste afstanden.
Het is niet koud en er is nagenoeg geen wind op dit tijdstip. Lopen zonder muts op of handschoenen aan is geen probleem. De eerste km’s gaan best ontspannen. Druk is het nu nog wel maar net het viaduct van de A67 over gaan de marathonners naar link en wij gaan rechtdoor. De HM en de 30 km zullen hetzelfde parcours tot aan 10 km volgen. Het 10 km punt en meteen ook een verzorgingspost staan ook mijn oud-collega’s weer. Een bekertje warme thee vind ik beter dan koud water. Ik stop er voor om goed te kunnen drinken. Vandaag heb ik zelf geen drinken meegenomen, moet het dus doen met wat ik nu drink en over 10 km ben ik hier weer terug.

Samen met Jeroen in 2008

Nu de halve marathon lopers hier afdraaien naar links is het meteen nog minder druk op onze ronde. Een paar km verder rijdt een fietser me voorbij met meteen daarachter de koploper van de marathon. Pfoeii….die flitst voorbij.
Even opletten hier liep ik ooit verkeerd. Het knuppelbruggetje. Wel eens gladder geweest dan vandaag. In de verte een loper met een geel shirt voor me. Ik kom er ook niet dichterbij maar dpe er geen moeite voor. Zo loopt het prima.
En voor mijn gevoel duurt het niet lang of ik ben weer op de verzorgingspost en maak nog even kennis met de zoon van Lukas. Drink weer een paar  bekertjes thee. Ooit dronk ik hier ook nog eens koffie.
De laatste 10 km dan. Ik zie in de verte een slagboom. Zou ik het doen? Veiligheidshalve loop ik er maar omheen.
Weer de A67 over is het nog 4 km. Als je het parcours niet kent en denkt oh…maar 4 km meer die komt aardig bedrogen uit want op dit stuk zitten nog wat zandverstuivingsbultjes. De Schietbergen.
Bij het ingaan van de laatste km ben je weer in de bewoonde wereld en je hoort in de verte de speaker al. Nog een paar trottoirs op en af en je draait de finishstraat in. Met het scannen van een barcode op je startnummer is je eindtijd bepaald.
Voor mij vandaag 2:45’28”.