Zondagavond,
Zeldzame schoonheid.
Gisteren was het een keer zover dat mijn agenda zo vol zat dat mijn trainingsbegeleiding op zaterdag er eens bij inschoot. Oké…soms loop ik op zaterdag wel eens een wedstrijd en laat ik ook verstek gaan maar door een te volle agenda? Ik kan me de tijd niet heugen dat dat gebeurde. Het voelde dan ook een beetje raar aan om samen op zaterdagmorgen aan de ontbijttafel te zitten.
Over twee weken dan zal het ook weer het geval zijn maar dan is het voor andere werkzaamheden voor onze club. Een indoorwedstrijd voor de pupillen en junioren is dan de oorzaak.
Maar dan vanmorgen! Behoorlijk gevroren en het was koud maar een lucht zo helder en zo blauw. Alles wit bevroren in het bos en glinsterend in het zonlicht. Wat een voorrecht om dan in de natuur een training te kunnen verzorgen. Bij het rijden naar de training toe wist ik al wat voor training het zou worden. Een zwerftochtje zou het gaan worden met wat tempowisselingen in de vorm van een soort van piramideloop.
Hier stop je toch voor!!
Iedere keer na een tempo elkaar als groep weer opzoeken omdat het tempoverschil zo groot is dat de onderlinge samenhang anders volledig verloren zou gaan. Ook de controle van de groep is dan zoek.
We volgde vandaag de afrastering van het gebied waar de wisenten uitgezet zijn. Midden in het tempo van 2′ zie ik de wisenten redelijk kort aan de afrastering staan en blaas ogenblikkelijk af. Hier moet je echt voor stoppen. De kolossale beesten vol in de zon. Er kwamen in korte tijd veel telefoons in actie om dat beeld vast te leggen.
Wat een prachtige omstandigheden om te lopen. Van mij mag dit weer tot aan Kerstmis blijven en dan weer langzaamaan lente gaan worden.
Maar mijn wens zal wel niet worden ingewilligd.
Het bleef na de training nog lang onrustig op de groepsapp van de zondagmorgengroep.
Hardlopen 