Zondagavond,
Niet te belopen.
Het was mij vrijdagavond al wel duidelijk dat de baantraining van zaterdagmorgen zich in het park zou afspelen. Sneeuwbuien die over ons land trokken terwijl ook de temperatuur naar beneden ging. De juiste ingrediënten om er een gladde baan aan over te houden. Je kunt beter maar een alternatief achter de hand houden. Dan is de verrassing nooit zo groot.
En het werd een parktraining. En wat me ook deugd deed was dat de groep ons, de trainers, niet in de steek lieten. Het was gewoon druk.
De groep tevreden naar huis en wij ook.
Blijft over de bostraining van zondagmorgen. Je weet met de bevroren sneeuw maar nooit en nog minder hoe de ondergrond er bij ligt. De geasfalteerde fietspaden doorgaans glad want daar wordt niet gestrooid. De paden dwars door het bos sporen ingereden door de MTB-ers. De paardenpaden ongelijk. Zijn ze hard bevroren dan zijn het enkelmoordenaars. Je kunt van te voren je van alles in je hoofd halen maar je moet het ervaren en ondervinden. Daarom iets eerder dan de rest even het bos in en lopen op een paar paadjes dan is het snel duidelijk hoe de vlag erbij hangt.
Met een beetje zoekwerk was het goed te doen het viel dus allemaal wel mee zeker ook toen het zonnetje ons op de training kwam assisteren.
Het enige minpuntje van de zondag training was dat ik bij terugkomst mijn autosleutel kwijt was. Meteen bij het begin al kwijtgeraakt want de groep die net iets later vertrok dan onze groep had hem gevonden. Met de schrik vrij!
Op achterstand geraakt? Ja…even wel.
Hardlopen 