Donderdagavond,
Midden op het pad! En nu?
Nog ruim een week te gaan en dan mag ik van start voor mijn eerste marathon dit jaar. Als ik geluisterd zou hebben naar mijn huisarts begin 1993 was dat mijn eerste en mijn enige marathon geweest die van Rotterdam in 1993. Maar gelukkig heb ik destijds niet geluisterd en ben er inmiddels wel een paar verder. Maar voordat het zaterdag 11 februari zover is mag ik als laatste inspanning onze Heuvelrugcross nog lopen. Zondag om 10.45 u. mag ik van start voor 7 rondjes van 1350 m. Nee….ik denk dat ik er niet duizelig van ga worden zo hoog zal het tempo niet liggen. Dat het een pittige cross gaat worden dat is wel duidelijk met zijn twee pittige bultjes per ronde en de rest van het parcours over wasbordpaadjes. Je komt er nergens fatsoenlijk in je ritme.
Een lekker stukje omhoog.
Voor dat de cross begint is het uiteraard helpen opbouwen en naderhand opruimen. Energie niet kwijt kunnen?
De rest van de komende week zal het zeker rustig aan gaan. Een beetje lopen een beetje werken en een beetje rusten want een marathon blijft een marathon.
Ik kijk er wel naar uit want ik denk dat het een heel bijzondere beleving gaat worden om samen met een groep die afstand te overbruggen en onderwijl een goed doel te steunen. Het is Tamara er alles aan gelegen om dit festijn te doen slagen. Ze heeft er met een aantal anderen ongelooflijk veel energie in gestopt. Kijk maar eens op de site hoe die er bijvoorbeeld uitziet.
Ik heb er veel zin in.
Mijn laatste duurloop was vanmorgen. Twee uur mocht die duren. Ook vandaag niks geen gepland rondje. Het werd een combinatie van de Maashorst en Bedaf. Soms een klimmetje soms paardenpaden of karrensporen en dan weer eens door het bos. Afwisseling voldoende. Zonder dat je bewust het tempo afwisselt loop je op zo’n zwerftochtje op allerlei verschillende hartslagzones.
Ik denk dat ik klaar ben voor zowel de Heuvelrugcross als de Tamarathon.
Hardlopen 