Hardlopen

Donderdagmiddag,

Hier kan ik omheen!

Ooit al eens over geschreven dat iemand die in een groep traint altijd de vrijheid heeft om te gaan of niet te gaan. Trainers hebben die keuze niet. Gisterenavond was het weer zo’n avond. Je springt op de fiets om naar de training te gaan maakt al een inschatting hoe groot of de groep vanavond wel zal zijn. Het aantal trainers dat weet ik wel maar het aantal deelnemers is nog ongewis.
Het regent en waait wel wat. Als het mijn trainingsavond was zou ik er niet voor thuisblijven.
Bij het inlopen maak ik al de afspraak met mijn twee collega’s dat we vandaag de groep niet splitsen in 3 groepjes maar gewoon in twee en doe ik zelf als trainingsgast mee.
Zo onheilspellend als de vooruitzichten waren zo viel het mee pas toen ik naar huis fietste begon het behoorlijk te regenen.

Bij het op stap gaan vanmorgen merkte ik wel dat over de hele nacht best veel water was gevallen. Nu was het droog in elk geval. De route die ik vanmorgen wilde lopen daarvan had ik eigenlijk al wel min of meer verwacht dat die nat zou zijn. In het verleden wel eens in dubio gestaan om een lusje te maken om de “natte hoek”te ontwijken. De natte hoek is een deel van de route die precies over de Peelrandbreuk loopt. Absoluut onberekenbaar wat betreft de waterhuishouding. Het ligt er maar precies aan of de breuk het water hoog opstuwt of juist niet.
Ik weet het snel genoeg. De stuw die bij het bruggetje in de Leijgraaf ligt is laag gedraaid en voert heel veel water af. Een teken aan de wand voor het volgende stuk. Dat wordt natte voetenwerk.  Als je eenmaal op Bedaf bent is dat gevaar niet meer aanwezig want dat ligt juist heel hoog. Sta je op het hoogste punt van Bedaf sta je zo hoog als het puntje van de toren van de St. Jan in Den Bosch. Als je hier natte voeten zou krijgen is het in Nederland heel goed mis.

Na 15.5 km sta ik weer op de stoep. Wel wind gehad en ook natte voeten maar nagenoeg geen regen.
Ik heb vaker spijt gehad van niet te gaan dan spijt gehad van wel te gaan.