Vrijdag,
Niet de gemakkelijkste ondergrond. Wel mooi!
Mijn duurloop van gisteren gestart bij de parkeerplaats van het bezoekerscentrum de Maashorst. Deze parkeerplaats ook meteen het begin van het Kabouterpad. Een pad over een rondje van een paar kilometer. Op diverse plekken staan er wat tuinkabouters. Best een druk bezochte plaats van ouders met hun kindjes of opa’s en oma’s met hun kleinkinderen. Toen onze kinderen klein waren kwamen we er al ooit.
Gisteren begon mijn duurloopje op dat pad. Ik ben er nog maar amper een paar honderd meter op weg en daar ligt me toch een joekel van een hondendrol en niet veel later nog een. Ik heb ze allebei met een eindje hout de kant ingeschoven. Je kindjes zouden er maar in gaan staan. Dit kan ik nou niet uitstaan van dat de zgn. “hondenliefhebbers” dit zelf niet opruimen. Nee…hier word ik niet vrolijk van.
Langzamerhand als ik wat paadjes indraai die ik eigenlijk altijd heb laten liggen trekt mijn humeur weer wat bij. Het is ook heerlijk loopweer. Hiervoor hoeft niet altijd het zonnetje voor te schijnen. Sterker nog er vallen een paar druppels. Een grote ronde maak ik vandaag niet en blijf mooi een beetje rondhangen op Slabroek. Het heidegebied met ook wat zandverstuivingen en wat kleine hoogteverschillen. Wel duidelijk minder hoogteverschil dan op Bedaf.
Op een bepaald moment zie ik de kudde schapen weer lopen. Bij de herder staat een stel met een aantal kinderen te kletsen. De man zwaait naar me maar op afstand herken ik hem niet. Korter bij gekomen herken ik hem wel. Hij was huisarts in Uden en met een aantal vakgenoten liepen zij heel regelmatig hun rondje.
Het werd even heerlijk bijkletsen.
Na zo’n ontmoeting is mijn humeur weer helemaal terug zoals het behoort te zijn.
Uiteindelijk een kriskrasrondje van ruim 17 km.
Hardlopen 