Vrijdagavond,
Dit sluisje kwamen we vanmorgen ook tegen.
Door steeds meer afvallers die niet meer op donderdagmorgen hun duurloopje meedoen loop ik de laatste paar jaar in mijn eentje. Niet dat ik dat niet kan maar zeg nou zelf om met een paar man je duurloopjes te doen is een stuk leuker. Nou kreeg ik onlangs het verzoek of ik op vrijdagmorgen eens tijd had om samen een duurloop te maken.
Nou ben ik niet zo’n voorstander van trainingen verschuiven omdat je dan vaak de arbeid-rustverhouding scheef trekt maar ja uitzonderingen bevestigen ook hier de regel. Dus donderdagtraining doorschuiven naar vrijdag.
Vanmorgen was het zo ver. Eerlijk is eerlijk ik heb er wel naar uitgekeken om weer eens al kletsend door ons natuurgebied te struinen.
Om 10 uur vertrokken. We zien wel hoe lang. Natuurlijk heb ik van te voren wel even nagedacht hoe en welk rondje we gaan lopen. Voor het tweede deel moest ik wel wat bedenken om eventueel een lusje extra te maken of juist voor de kortste weg te kiezen.
Het werd een heerlijk loopje. Op het gemak. Een stop maken als het nodig was vooral bij een bankje. Bij het bankje is een koker bevestigd met een pen en notitieblokje. De bedoeling is om gewoon een berichtje achter te laten. Waarom was je hier? Hoe ben je er verzeild geraakt? Een prachtig plekje precies op Peelrandbreuk met in de verte nog uitzicht op de grote kerk van Uden. Een prima gekozen plek om als wandelaar of loper een moment van rust te hebben.
Na precies twee uur weer geland bij onze voordeur.
Een heerlijk loopje waarbij, niet wij, maar de tijd vloog!
’t Bènkske van 2014
Hardlopen 