Hardlopen

Vrijdagmiddag,

Mooie beesten als ze achter de afrastering staan

Zoals ik een paar keer schreef wordt er op dit moment door allerlei omstandigheden getrokken aan mijn agenda, zo ook gisteren. Het schoot er bij in om in de ochtend mijn wekelijkse duurloop te maken. Dat moest ik doorschuiven naar de middag. Uiteindelijk pakte dat wat het weer betreft prima uit. Was het s’ochtends echt koud kwam er in de middag een zonnetje bij en als je uit de wind pal in de zon liep was het heerlijk weer. Een prima voordeel.
In mijn gedachten had ik een rondje staan van ongeveer 20 km.
Gaandeweg ging het GPS-systeem in mijn hoofd wat aanpassingen doen. Een ander stemmetje in mijn hoofd zei: “moet je dat wel doen want je hebt niks te eten of te drinken bij je”  Zo hinkend op twee gedachten zat ik ondertussen eigenlijk al op de route die mijn hoofd voor mij uitstippelde. Nou ja…we zien wel waar het schip dan strand het was tenslotte al vanaf september vorig jaar dat deze keer mijn duurloop langer zou gaan worden dan twee uur.
Gaandeweg mijn rondje ging het helemaal zo slecht nog niet. Ondanks dat het op sommige stukken geen gemakkelijk parcours was kon ik steeds een tempo lopen van rond 6’/ km. Daar kan ik dik tevreden over zijn. Het werd uiteindelijk een route van 26 km met allerlei markante punten die de Maashorst rijk is.
Een route die ik ongetwijfeld nog eens vaker ga doen.
Als je deze route loopt dan krijg je een prima beeld van wat de Maashorst te bieden heeft van Naat Piek, de Blokhut, het Wisenten terrein, de kudde Exmoor paardjes, de heuvelruggen op Slabroek, het wildviaduct over de A50, Bedaf tot de Peelrandbreuk met het Annabosje en de Leijgraaf. Van nat en droog gebied en van heide tot bos.
In elk geval wist ik, toen ik na 2:40′ thuis was, dat ik nog steeds in staat ben om die afstand te lopen.