Hardlopen

Donderdagavond,

De Meuwel

Afgelopen maandagavond werd ik bijna overvallen met de vraag: “Hoe laat en waar vertrek je donderdagmorgen?” Op dat moment al enige indicatie dat er wel belangstelling was om mee te doen. Gisteren bij de baantraining ook nog eens. Toen ik van de training thuiskwam een krat gevuld met wat flesjes water, cola, stukjes peperkoek en wat zoute koekjes. Ik wilde sowieso niet dat iemand ook maar iets te kort kwam.
Vanmorgen een grote thermoskan van 5 liter thee gemaakt. Om iets over 7.30 u. ben ik weggereden. Ja… wel wat vroeg maar ik wilde echt als eerste aanwezig zijn. Het regent licht en is een stuk minder warm dan de afgelopen week. Ik durf gerust te zeggen ideaal loopweer.
De eerste deelnemers druppelen in het ritme van de regen binnen. Ook de eerste jarige job is ook binnen er komt er nog eentje die vandaag ook jarig is. Een dame wordt 40 en de ander precies 10 jaar ouder.
Om exact 8.00 u. van start met bijna 35 lopers. Helaas pindakaas voor diegene die te laat zijn. Tijd is tijd.

Blijft veel zand aan je schoenen hangen

De eerste lus van bijna 14 km gaat richting De Meuwel en vervolgens via onverharde landweggetjes naar Bedaf. Als ik met een groep op stap ben dan ben ik gewend om me eens af te laten zakken naar achter en weer naar voor te lopen. Veel tijd voor nodig vandaag.
Bij het opgaan van het tweede deel van Bedaf geef ik iedereen de kans om de lichte dan wel de zware route te kiezen. Uiteindelijk omdat de bovengrond vochtig is en aan je schoenen blijft plakken is het  om het even of je door de kat of door de hond gebeten wordt.
Het laatste deel is wat minder zwaar en na 1:35′ terug op de parkeerplaats.
Even wat eten en drinken. De nieuwe instappers welkom heten en afscheid nemen van de uitstappers.

De jonge aanwas van de taurossen.

Met een aanzienlijk kleinere groep de tweede lus in die er ook heel anders uitziet qua natuur. Kris kras zwerven is er op dit moment nog niet bij omdat een groot gedeelte niet toegankelijk is vanwege de kudde wisenten. Nog geen halfuurtje verder struinen we dwars door een grote groep taurossen met een heel stel kalfjes. De kalfjes weten niet wat hun overkomt. De vader des te beter. Hij keek ons vervaarlijk na.
Al lopende langs de afrastering zien we in de verte de pony’s lopen. Zij lijken nu de begroeiing hoger wordt nog kleiner dan in de winter.
Nu de wisenten nog en dan hebben we de grote drie weer gehad. Uiteindelijk heel in de verte zien we ze maar te ver weg om er foto’s van te maken.
Nu op Slabroek de twee heuvelruggetjes dan nog een stukje asfalt en we zijn weer terug.

Vaders houdt de boel haarscherp in de gaten

Het spreekt voor zich dat we na afloop even bij het bezoekerscentrum een lekkere kop koffie gaan drinken en of appeltaart of een kersenflapje eten.
Wie neemt er ons deze start van Hemelvaartsdag nog af?

Er werden onderweg wel wat foto’s gemaakt de credits zijn voor Ferry en Walter. Ze geven wel een beeld waar we geweest zijn.