Donderdagavond,
Raar eigenlijk dat ik dit jaar na een serie van 10 deelnames aan de Kustmarathon deze keer verstek laat gaan. 10 keer is een mooi aantal om te stoppen maar een beetje een raar gevoel is het toch wel. Vanmorgen tijdens mijn duurloop moest ik daar wel aan denken want meestal was het op deze donderdag dat ik mijn langste duurloop liep in de voorbereiding.
Maar ondanks het niet deelnemen in het Zeeuwse kriebelt het tegelijkertijd om toch dit jaar nog een marathon te doen. Goeie herinneringen heb ik aan mijn deelnames aan de Berenloop op Terschelling.
In 2011 samen met het hele start to run team een heel lang weekend op Terschelling gewonnen als beste locatie van Nederland. Zelf liep ik toen samen met Inge die daar haar eerste marathon liep. Een formidabel mooi weekend.
Een paar jaar later kreeg ik een uitnodiging van een aantal lopers/loopsters van de woensdagavondgroep of ik mee wilde naar de Berenloop. We zouden op zaterdag vertrekken en op maandag weer terug. Het duurde niet erg lang voordat ik er ja op zei ondanks dat er maar 4 weken tussen twee marathons zat. Toen ook meteen de afspraak met de groep gemaakt van start te gaan op 5’50”– 6’/km.
Na bijna 30 km was ik nog de enige van de groep die was overgebleven de rest was op achterstand geraakt terwijl we toch aardig nauwkeurig op de afgesproken tijd liepen. Op dit punt kon ik nog lekker doorlopen en liep toen die keer met een negatieve split van bijna 3′
Bij de opgang naar het strand riep er een loper naar me: “Hé…je mag hier maar 30”.
Met deze gedachten en herinneringen toch maar weer ingeschreven voor de Berenloop.
Meteen vanmorgen maar weer eens een duurloop gemaakt van bijna 25 km. Er zal tenslotte ruim 42 km overbrugd moeten worden.
Mijn laatste? Wie zal het zeggen!