Hardlopen

Vrijdagmiddag,

Zwoegen

Vanmorgen kwam er op Facebook een foto voorbij van de Kustmarathon in 2009. De foto was gemaakt op het losse zand van het strandgedeelte. 2009 was het jaar van de stormachtige wind die je recht op de kop had. Zwoegen was dat. Nou moet ik zeggen dat als je de Kustmarathon loopt het na de trap bij de Reddingsbrigade naar Zoutelande altijd wel zwoegen is om het even welke weersomstandigheden het dan ook zijn.

Nou liep ik dit jaar voor het eerst in 10 jaar niet in het Zeeuwse maar toch wilde ik dit jaar nog graag een marathon lopen. Mijn keuze is gevallen op de Berenloop op Terschelling. Heb ik ook goeie herinneringen aan. Ik liep daar in 2011 en 2014. De voorbereiding in gegaan en heb wel gemerkt dat de jaren onderhand echt gaan tellen.  Je hoort mij iet klagen want er zijn niet zo heel veel leeftijdsgenoten die het nog in hun hoofd halen om een uitdaging van een marathon aan te gaan. Geloof me vrij een uitdaging gaat het worden.

Dus zondagmorgen 4 november in alle vroegte samen met Jeroen, mijn oudste zoon, vertrekken richtig Harlingen om met de boot van 8:45 u. te vertrekken naar West-Terschelling.

Ook hier zwoegen al lijkt het minder te zijn.

Ongetwijfeld zullen we daar een aantal bekenden treffen. Een fantastisch sfeertje altijd met allemaal lopers of toeschouwers aan boord. We zijn dan mooi op tijd aan de andere kant om van start te kunnen gaan. Aan prognoses ga ik me niet wagen maar dat het zwoegen en werken gaat worden daar ben ik nu al van overtuigd.

En waar ik ook zeker van ben is dat ik hartstikke blij zal zal zijn als ik de rode loper opdraai om onder de Brandaris te finishen. Misschien wordt het wel mijn allerlaatste marathon die er nog gelopen wordt. Wie zal het zeggen? In elk geval heeft mijn huisarts indertijd ongelijk gehad want die legde me in 1993 een loopverbod op want: “ouwe mannen” zo zei hij:  “moeten maar gaan biljarten en liefst niet op een groot wedstrijdbiljart want dan moet je te ver lopen”. Wat een geluk dat ik zijn remedie in de wind heb geslagen.
Eerlijk is eerlijk ik kijk er nu wel tegenop maar even zo goed zoals ik het altijd tegen anderen zeg: ” Je lijdt het meest voor de pijn die je vreest”