Vrijdagmiddag,
Werken geblazen
Hadden we met de groep op de baan afgelopen woensdag alle geluk van de wereld dat we het de hele avond mooi droog hadden gehouden dat geluk had ik op donderdagmorgen niet. Vertrokken toen het droog was maar niet veel later begon er wat nattigheid te vallen. In het begin merk je dat maar ben je wat verder onderweg heb je nog niet eens zo meer in de gaten dat het regent. Omdat het nou zo’n hele tijd droog is geweest ontstaan er wel erg snel plassen. En op Bedaf blijven er zandkluiten aan je schoenen hangen. Die worden gaandeweg nogal wat zwaarder.
Een loopje van iets meer dan 15 km waarmee ik november 2018 afsluit en dan is er nog een maand te gaan voordat we 2019 ingaan.
Als dan december voor de deur staat met al zijn feestdagen dan is het voor bijna iedereen en niet alleen voor lopers en loopsters misschien wel eens tijd om terug te kijken naar het bijna afgelopen jaar. Om eens te zien wat ik me ten doel stelde wel gehaald is? Mocht dat niet het geval zijn wat was de reden? Heb ik ergens in de loop van het jaar een blessure opgelopen? Was het de tijd die me parten speelde? Zou zo maar kunnen. Sociaal gezien kunnen er best veranderingen hebben plaatsgevonden waarbij het noodzakelijk was om op de rem te trappen. Het kan ook zo maar zijn dat de doelen die je jezelf gesteld had te optimistisch waren.
Te optimistische doelen en blessures liggen wel in elkaars verlengde. Te hoge eisen stellen aan jezelf daarmee begeef je jezelf al aardig in het grensgebied van je belastbaarheid. Zomaar wat dingen die je jezelf kunt afvragen
Dat geeft je misschien ook duidelijkheid voor de plannen die je wilt maken voor 2019. Moet ik wel 2-3 marathons lopen in een jaar? Zou ik met eentje een mindere loper zijn? Ook al loop je geen wedstrijden maar train je alleen maar om je conditie op peil te houden en op een gezonde manier te bewegen daarmee ben je al een goede loper of loopsters. Als je daar dan ook nog plezier en energie uit haalt dan komt het helemaal goed.
Maar het maken van plannen kan wel een goede stok achter de deur zijn om je doelen te bereiken. En wat of welk je doel je ook stelt werk er met plezier naar toe.
Hardlopen 
Te hoge eisen is misschien de juiste term. Denkfouten is wellicht beter.
Een tijd bedenken voor de marathon, bijvoorbeeld, is dwaas. Dat is magisch denken, in de trant van, als je maar diep genoeg erin geloofd, dan wordt het waarheid, of, als je maar hard genoeg traint, dan gaat het je lukken. Dit is niet hoe het menselijk lichaam werkt, tenzij je een elite-loper bent.
Beter is om te beseffen dat op basis wat je in het afgelopen jaar bereikt hebt, het voor de hand ligt dat je iets dergelijks kan bereiken in het komende jaar. Dat voorkomt teleurstelling en voorkomt ook dat je tevergeefs iets gaat forceren waartoe je lichaam niet in staat is.
Als je dan toch die marathon wilt lopen, dan is dat op basis wat je nu, op dit moment, aan kan, niet gebaseerd op waar je zo maar naartoe kunt trainen. Doe je dat laatste, dan ligt pijn en teleurstelling in het verschiet.
Helaas denkt 90% van de hardlopers dat ze behoren tot de 10% die erfelijke aanleg heeft voor hardlopen en nauwelijks geblesseerd raakt. De rest kan amper zonder problemen een training afwerken en moet compenseren door allerlei oefeningen en voldoende rust, plus extra kilometers lopen op een sukkeldrafje, zodat het lichaam dat ongeschikt is voor hardlopen zich enigszins kan aanpassen aan lopen op hoge snelheid.
Het blijft behelpen en daarom is het dwaas om te veronderstellen dat je een hardloopdoel sowieso kunt halen. Er is kans, maar nooit zekerheid. Daarom is mijn devies dat je per jaar slechts twee hardloopdoelen mag hebben, minder is beter. Dat houdt het hoofd koel, want de rest doet er niet zo toe.
Lukt het niet, dan is je doel mislukt, zinloos om het alsnog te proberen. Als falen geen optie is, dan zou ik stoppen met de wedstrijdsport. Falen is een leermoment, geen reden om gefrustreerd te raken.
Als je dat niet kunt accepteren, als je altijd je doelen wilt bereiken, dan is de gang naar een sportpsycholoog zeer aan te raden, mocht je toch door willen gaan met de hardloopsport. Deze persoon kan je denkfouten identificeren en wellicht oplossen.
Wat een mooie overdenking Tiny. Ik heb dat toevallig in oktober gedaan. Dat 2019 maar weer een mooi loopjaar mag worden voor iedereen die er gek op is.