Archief voor oktober, 2019

Rondje Hemelrijk!

Geplaatst: 24/10/2019 in sport
Tags:, , ,
1

Donderdagmiddag,

Nu al lang weer in volle glorie

Al sinds ik met pensioen ben (2004) loop ik mijn langste duurloop vrijwel altijd op donderdag. Een aantal jaren geleden had ik nog een paar medestanders en hoefde ik zelden alleen. Maar sinds een paar jaar is dat anders. Iedereen is om welke reden dan ook afgehaakt en sta ik er stik alleen voor. Samen lopen is natuurlijk leuk, je hebt onderweg wat te kletsen en de tijd vliegt doorgaans voorbij.
Maar ook in je eentje lopen heeft zo zijn charmes. Je kunt beginnen op een tijdstip dat jou op dat moment het beste past. Je kunt een route en richting lopen die je zelf wilt. Je kunt zo snel als je zelf maar wilt en zolang als je zelf maar wilt.
Vanmorgen dacht ik bij mezelf ik doe nog eens een rondje Hemelrijk. Sowieso lang geleden dat ik er liep en als ik er liep was dat meestal in de avond samen met de groep op maandagavond. Maar goed nu op donderdagmorgen is het niet donker. Als ik eenmaal Volkel uit ben kom ik op mijn speelterrein van zo’n 60-65 jaar terug. In je eentje daar lopend komen geheid de gedachten terug over hoe het toen was. Op het moment dat ik langs de molen kom dan gaan mijn gedachten terug naar een koude novembernacht (1983) met een vliegende storm. De molen sloeg op hol en en brandde destijds tot de grond af. Je kon er nog niet eens veilig op een afstand van 50 m bijkomen laat staan van blussen. Ik schreef er al eens wat over.

Vervolgens draai ik de weg op die achter langs het Hemelrijk loopt. Hoe kan het toepasselijker de Hemelrijkstraat. Ook hier gaan mijn mijn gedachte terug in de tijd. Hemelrijk was toen nog Luttelveld een stortplaats van afval en een kleinschalig zand en grind wingebied. Dat kleinschalige werd in een later stadium wel anders.

Zandwinning maar dan wat grootschaliger

De weg waarop ik nu loop is asfalt maar in mijn tijd toen een armzalig karrenspoor. Er stond over een recht stuk van een aantal km’s geen enkel huis, geen enkele boerderij. Aan de rechterkant een open vlakte en aan de linkerkant aangeplant dennenbos voor stuthout in de mijnbouw. Verder niks daar op de “auw hei”. Hier liep mijn oom van mijn vaderskant nog wel eens met een kudde schapen.
Een eind verderop kom je weer wat meer in de bebouwing met een aantal boerderijtjes, boerderijen inmiddels, ik wist precies wie of welke familie er woonde. Oké..sommige familierelaties of hoe dat precies in elkaar stak was mij toen niet helemaal duidelijk. Nu ruim 60 jaar verder zijn er een paar dingen wel wat meer helder. Jaja.. .er werd toen nog wel meer dan eens een scheve schaats gereden.
Kennelijk hoef je niet met een gezelschap te lopen om de tijd voorbij te laten vliegen. Als er een aantal F16 straaljagers over je hoofd vliegen met een pestherrie dan ben je er weer bij en kom je tot de ontdekking dat je al weer in Volkel bent. Nou nog via de oostkant van het dorp naar de Kleuter, een vijver waar ik heel vroeger wel eens ben gaan zwemmen. Nou ja…zwemmen? Dat kon ik toen nog helemaal niet. Mijn hoofd boven water zien te houden dat was het motto.

Met een paar km ben ik weer thuis. Iets langer onderweg geweest dan 2 uur en net aan een halve marathon gelopen.

Advertentie

Supporterdagje!

Geplaatst: 15/10/2019 in sport
Tags:, , ,
3

Dinsdagmiddag,

Een foto die Joke van ons maakte net voor de start van Chris

Het was afgelopen zondag best al wel vroeg dat Sjan en ik samen naar Eindhoven reden om een dagje te gaan supporteren.  Marathon Eindhoven ieder jaar weer een evenement dat veel lopers van onze club aantrekt. Is ook vaak mijn advies als je voor de allereerste keer een marathon dan wel een halve marathon loopt om dan in Eindhoven van start te gaan. Zou je in een kleinere wedstrijd lopen is de kans groot als je wat minder snel bent dat de bezemwagen op je hakken gaat rijden. Daar heb je in Eindhoven weinig last van en er komt nog bij dat er tegen het einde van het parcours nog een heleboel publiek staat om je aan te moedigen.

Maar goed zoals ik al zei we waren lekker vroeg in de stad want ik wilde heel graag een aantal marathonlopers die ik kende even vooraf zien. Dat lukte ook erg goed. Eenmaal van start is er tijd voor een kop koffie. Want er is nog tijd genoeg voordat de eerste lopers op het 40-km punt zijn want dat is mijn vaste supportersplaats. Het 40-km punt is ook het 19-km punt van de halve marathon. Een prima plek om iedereen goed te kunnen zien, een betere plek dan midden in de stad. Hier kan ik in sommige gevallen ook nog een paar 100 m. meelopen.
Nadat de eerste snelle lopers ons gepasseerd zijn komen er nog een aantal clubgenoten bij ons staan om onze lopers te kunnen aanmoedigen. Uiteindelijk stonden we daar met meer dan 10 man. Kun je best een bak herrie maken.

Een clubgenoot en ook een met een verhaal. Trots!

Als er weer een bekende voor mij voorbij komt dan ken ik vaak ook het verhaal dat er achter steekt waarom iemand nu hier loopt of überhaupt hardloopt. Een paar van die verhalen vertel ik aan mijn mede supporters.
Op een gegeven ogenblik bedacht ik me, als er voor mij 50 mensen meelopen die ik ken en van die 50 hebben er 10 een verhaal waarom ze lopen. Wat zou er dan toch een bijzonder boek te schrijven zijn over al die verhalen van al die lopers (10.000) die hier nu bezig zijn.
Uiteindelijk denk ik dat we nagenoeg al onze clubgenoten wel hebben gespot. De snelste, de snellere en de snelle.

Wel weer toe aan een bakje koffie in het Beursgebouw. Aanzienlijk minder druk dan vanochtend wel nog een lange rij lopers bij de kledingafhaalpunt. Ik dacht dat hadden ze gestroomlijnder kunnen regelen.
Je zou dat na 31 edities toch onder controle moeten hebben lijkt me.

Tegen 17.30 u weer thuis. Nee…niet de klok rond weggeweest maar wel 10 uur. Genoten van een mooie, maar voor de lopers een te warme, dag. Volgende supportersrol  bij de Zevenheuvelenloop? Waarschijnlijk wel.

 

De zwaarste!

Geplaatst: 03/10/2019 in sport
Tags:
1

Donderdagmiddag,

Van’t pèdje?

Net zo goed als je de vraag krijgt welke afstand je nog per week loopt krijg je ook de vraag welke wedstrijd die je gelopen hebt was de allermooiste? Er zijn best veel wedstrijden met enorm goede herinneringen. Een paar keer van Parijs naar Rotterdam. Geweldig. Twee keer Slachtemarathon heel bijzonder. Ook bijzonder de Tamarathon samen in prima gezelschap. Je ziet het het zijn niet de wedstrijden waar het op tempo aankwam om het predicaat bijzonder te krijgen.
Maar de allermooiste, zonder enige twijfel is de wedstrijd die ik vandaag op de kop af 10 jaar geleden liep. De Kustmarathon, nu inmiddels marathon Zeeland, van 2009. Voor de start op die zaterdag zei Ruud me al: “Pa ik denk dat je deze voor de poorten van de hel moet wegslepen” Om iets over 17.30 u. bleek het maar al te waar te zijn.
Oké… bij de start viel het allemaal nog wel mee. Zeker in de beschutting van de huizen en de medelopers maar eenmaal op het eerste stukje strand, de Scheldekering en de Veerse dam trok de wind nog even aan. Bij Vrouwenpolder weer het strand op. Hoog water, mul zand en water over je schoenen. Het water neemt zand mee en laat dat achter in je schoenen. Die gaan heel snel te krap worden.. Maar niet alleen de lopers hebben het zwaar het publiek waait zowat uit hun jas. Paraplu’s die hebben het allang begeven.
Ook de vrijwilligers die de drankposten bemensen zijn hun kraampjes allang kwijt. Die liggen allemaal al onder bij de dijk.
Op de dijk net voor Westkapelle stond de wind in een dusdanige richting dat je rechterbeen als je dat op zwaaide dan sloeg de wind dat been achter je linkerkuit. Verschillende valpartijen hierdoor gezien.
De meest lastige wind stond op het laatste gedeelte duinpad net na de toren van de reddingsbrigade. Je waaide op sommige ogenblikken compleet van het pad.

Een mooi eerbetoon deze finishlein

Maar ondanks alle ellende ontstaat er tussen de lopers, vrijwilligers en publiek een soort van lotsverbondenheid die je voelde tot in het diepst van je lijf. Dat gevoel dat heb ik nadien nooit meer bij een wedstrijd gehad.
Ook geen ogenblik er aan gedacht om er de brui aan te geven. Het enige doel was het passeren van de finishlijn. Met een tijd van 4:32’was dat mijn langzaamste marathon ooit.

Maar gelukkig kan ik zeggen: “ja die van 2009 met die wind was ik er ook bij”
De bijbehorende verslagen zijn hier en hier te lezen

Dat er nog 8 deelnames meer zouden gaan worden had ik toen in de verste verte nog niet aan gedacht. Maar de editie van 2009 die blijft mij het beste bij.

Oudere berichten