Hardlopen

Donderdagmiddag,

Zo liggen er in en om Uden een 200-tal van dit soort poelen en vijvers

Zo wens je tijdens de feestdagen iedereen alle goeds toe en dan slaat er een virus toe die alles maar dan ook echt alles overhoop gooit. Gelukkig ging Nederland dan op een dusdanige manier op slot dat je nog wat boodschappen kon doen als je je tenminste aan de geldende regels hield. Ook individueel buiten sporten kon dan ook nog. Met z’n tweetjes wandelen ging ook mits je wegen koos waarbij je op afstand van elkaar kon blijven. Maar voor de rest kon er niet zoveel.
Het ergste vond ik, terwijl ik er niet zo heel veel mee te maken had, dat opa’s en oma’s in verzorgingstehuizen geen bezoek mochten ontvangen. Mensen vaak toch al niet te breed meer in hun kennissenkring bijna opgesloten op een kamer van niet al teveel vierkante meters. Dat vond ik erg.

Maar goed laat ik me nu even beperken tot het hardlopen. Eind januari kreeg ik last van mijn rechterknie en was daarvoor in behandeling bij de fysio. Na een paar behandelingen ging het allemaal weer wat beter moest ook de fysio zijn praktijk op slot gooien. Voorzichtig pakte ik het lopen weer wat op maar er was toch wel het een en ander veranderd. Normaal verzorg ik twee trainingen op de baan. De omvang van km’s is dan niet zo groot. Wat wel een voordeel van deze trainingen is dat ik een paar keer per week alle oefeningen mee doe. Goed voor me om mijn spierstelsel wat in orde te houden.

Begrazingsgebied?

Een aantal weken gaat het nog wel om thuis wat oefeningen te doen maar het verwaterd in de loop van van de tijd. Het aantal km’s dat ik maak wordt niet geringer. Voor een halfuurtje ga ik niet het bos in. Door het wat minder werken aan mijn spierstelsel en een uitbreiding van het aantal km’s kon het bijna niet uitblijven dat het volgende euvel zich zou aandienen. Mijn rug ging opspelen en wel op zo’n manier dat lopen dus helemaal niet ging. Zelfs wandelen ging niet meer.
Inmiddels mochten we  de trainingen met de recreanten ook weer opstarten. Nog niet op de baan maar wel in bos. Noodgedwongen ging ik dan op de fiets mee. Dan deed ik op minst toch iets aan beweging.

Ze maakte me het niet gemakkelijk op de fiets. #kluunen

Nu een aantal weken geleden mocht de fysiopraktijk ook weer open en zowaar met een aantal behandelingen werd mijn rug snel weer dusdanig los dat ik vorige week het lopen weer op heb kunnen pakken.
Vanaf volgende week mogen we ook weer op de baan. De trainingsomvang wordt er weer wat minder door. Het oefeningenpakket weer wat groter. Dus ik denk wel dat het weer goed komt tenminste met het lopen.
Hoe het zal vergaan met de coronaperikelen? Wordt het ooit weer helemaal zoals het was? Ik hoop van wel maar heb er wel een hard hoofd in.

Maar eens zien of dat er in het najaar weer wat wedstrijden georganiseerd gaan worden. Zeker de grootschalige evenementen dat gaat nog heel wat voeten in de aarde hebben. Met twee maanden verder zal er wel weer meer duidelijkheid hieromtrent zijn. Het zal toch een moeilijke klus blijven met heel wat meer vrijwilligers dan tot nu toe en het is al zo lastig om die aan te komen.

De tijd zal het leren.

In elk geval vanmorgen weer ruim een uur gelopen. Die meters nemen ze me niet meer af.