Donderdagmiddag,
Gisterenavond op de baan vertelde ze me dat ik vandaag bij mijn duurloopje waarschijnlijk wel nat zou gaan worden. So what? Maar toen ik vanmorgen in mijn eentje vertrok was het weer van het beste soort. Zeker niet koud niet al te veel wind. Kortom loopweer. Nou ja…eigenlijk is het altijd wel loopweer hoe dat de omstandigheden dan ook zijn. Zoals ik al zei vertrokken in mijn eentje. Loopmaatjes of vakantie of het werk in elk geval ze waren er niet.
Zonder al te lang na te denken over welke route ik nu eens zou gaan lopen start ik bij mij thuis en heb de route van een paar weken geleden in mijn gedachten. Het is niet al te vroeg dat ik vertrek. Iets voor 8 uur trek ik de deur achter me dicht. Nog geen 100 m van huis roep Monique: “veel loopplezier gewenst” Monique, een fysiotherapeute, die op donderdagavond bij Maria in de groep op de baan loopt. No even later kom ik Astrid tegen. Ze liep bij ons ooit in de zondaggroep. Gelukkig dat ik haar naam nog zo wist. Ik dacht wel als dat zo doorgaat dan zijn er wel erg veel bekenden onderweg.
Hier blijft het dan ook nagenoeg bij op een enkele fietser na. Maar wat wil je als je op fietspaden loopt.
Het loopt best lekker eigenlijk. Welke tempo ik loop? Het enige waaraan ik het kan controleren is de tijd die ik onderweg ben tov. het 10 en 20 km punt dat ik ongeveer weet te liggen. En nog een paar stukken van een pad waar de 100 m punten gemarkeerd zijn. Tja… dat krijg als er wat loopgroepen zijn die niet bij ons op de baan lopen. Die doen juist op deze stukken hun tempotrainingen. Jazeker… ook heuvel op.
Als ik thuis kom en mijn stopwatch afdruk denk ik onmiddellijk hier krijg ik een bestraffend commentaar op van mijn oudste zoon: “je liep veel te snel… pa!!” Even later als de link op facebook terecht komt dan is zijn commentaar wat milder dan dat ik gedacht had. Een opmerking die het midden hield tussen een bestraffing en een compliment: “dat was best een snelle… pa”
Net als ik thuis ben begint het te regenen. Mooi droog overgekomen.