Dinsdagavond,
bron. Mechelenblogt
Het is een tijdje geleden dat Driekoningen een kerkelijke feestdag en iedereen vrij was. Nu is het tegenwoordig een gewone werkdag niks bijzonders aan. Maar het is nog steeds mijn verjaardag dat is niet afgeschaft terwijl dat je stiekem wel eens denkt sla maar eens een jaar over. Want voor je gevoel gaat het allemaal wel wat snel.
Maar goed gisteren was het weer zover. Overigens was er op zondag al wat visite geweest want als alles op een dag komt dan is mijn huis te krap. Dan zou ik de helft vliegend hebben moeten houden denk ik. En het was ook maar goed ook want gisteren zat het nog vol vanaf 11.00 ’s morgens tot aan ’s avonds 23.00 u. altijd bezoek geweest. Sloten koffie gemaakt in elk geval.
Tegen 20.30 u. ging de bel en ik kreeg via Sjan de opdracht om naar het balkon te gaan en daar staat de hele maandagavond uit volle borst lang zal hij leven te zingen. Tja….daar word je even stil van. Daar had ik in de verste verte niet bij stilgestaan dat ze dat zouden doen. Het deed me bijzonder goed dat ze er waren geweest. En eerlijk is eerlijk eigenlijk was ik die avond net zo lief ook gaan lopen. Maar het was niet anders te regelen.
Dan vanmorgen in mijn eentje maar op weg voor een toer van ruim 90′. Voor de derde keer dit jaar hetzelfde rondje gewoon omdat dit nooit vervelend is. Er zit alles in. Stukje verhard maar het grootste deel onverhard. Stukken modderig, stukken nat weiland, stukken mul zand, stukken met heuveltjes, stukken met single tracks. Je kunt het zo gek niet bedenken of het zit er wel in. En vanmorgen blies mijn vriend de wind ook een aardig partijtje mee.
Ik voelde er vanmorgen eigenlijk niks van dat het getal veranderd was van 67 naar 68.
Hardlopen 