Donderdagmorgen,
Geen overbodige luxe!
Het lopen van een duurloopje vanmorgen nog maar overgeslagen. Gewoon vandaag nog een extra dag rust te gebruiken om te herstellen voor zondag om toch in Geldrop van start te kunnen gaan. Ben wel positief dat het lukken gaat.
En als Geldrop op het programma staat gaan we altijd richting het St. Nicolaasfeest. De tijd ook van warme mutsen en handschoenen. Dat deed me denken dat ik samen met Jeroen eens liep. Overigens liepen we toen ook nog verkeerd en werd de afstand zo maar ineens een heel stuk langer. Tot overmaat van ramp ging ook nog mijn veter los en echt ik zag geen enkele mogelijkheid om die weer gestrikt te krijgen met mijn kouwe jatten. Uiteindelijk heb ik ze maar in de rand van mijn schoenen gefrunnikt om er maar niet over te struikelen.
Het doet me ook weer meteen terugdenken aan een voorval dat me ruim 50 jaar geleden overkwam. Op een koude vriesmorgen ook zo rond Sinterklaas fietste ik naar mijn werk. Vanzelfsprekend geen handschoenen aan want bikkels dragen toch geen handschoenen da’s voor watjes. Wel fietste ik met mijn handen in mijn zakken dat dan weer wel.
In gedachten verzonken klonk plotseling achter me een harde stem: “Hé jongeman” (ja toen nog wel) Het was de luidspreker van een politieauto.
En precies in de geest van de tijd riep de agent:
Ook al is het ’s morgens een beetje guur
Houdt toch je handen aan het stuur
En anders koop je maar handschoenen
Die zijn heus niet zo duur
Je snapt dat ik me de pestpokken schrok en mijn handen waren wel heel erg snel uit mijn zakken en aan het stuur. Ze hadden me natuurlijk ook gewoon kunnen laten stoppen en me een bekeuring kunnen geven. Dat zou me destijds vermoedelijk 10 gulden hebben gekost. Maar na twee,drie dagen krampen in mijn portemonnee was ik waarschijnlijk het hele voorval vergeten en deze oplossing staat me 50 jaar na dato nog hartstikke helder voor de geest.
Dat was fluiten in de geest van de wedstrijd!
Hardlopen 