Post Tagged ‘Berenloop’

Donderdag,

De foto is van 1994

Voordat ik begon aan het avontuur van mijn eerste marathon liep ik al bijna 10 jaar. Er moest in mijn beleving een stevig fundament liggen voor ik me er aan waagde. Eind 1992 nam ik het besluit om in het voorjaar van 1993 in Rotterdam van start te gaan. De laatste keer dat het parcours over de Willemsbrug ging. Het volgende jaar was de Erasmusbrug zover dat de lopers daar de Maas over gingen. Twee jaar op een rij liep ik daar. Raakte eind 1994 stevig geblesseerd. De blessure hield me een half jaar uit de roulatie. Daarna ging het lopen eigenlijk best goed alleen ben ik nooit meer op het niveau gekomen van het moment dat ik geblesseerd raakte.
En of het daaraan lag weet ik niet. Het kan ook tijdgebrek geweest zijn maar ik liep 14 jaar lang geen marathons meer.
In 2007 werd mijn jongste zus ernstig ziek en ik maakte met haar de afspraak dat ik de Zeeuwse Kustmarathon van 2008 zou gaan lopen voor haar. We wisten beiden dat ze oktober 2008 niet meer zou halen.
Toen nooit gedacht dat er 10 kustmarathons zouden volgen.

Behalve de 10 kustmarathons werden er nog op diverse andere plaatsen nog een marathon gelopen. Nog eentje was er op asfalt de rest waren meer trailachtig.
In 2018 dacht ik bij mezelf ik ga er nog eentje lopen. Het werd op Terschelling, De Berenloop, die al twee keer eerder liep. Bij de start was ik er van overtuigd dat ik ’s avonds zou weten of het ook echt mijn laatste zou zijn.  Gaandeweg ging ik weer twijfelen. Nu weet ik het inmiddels ik ga er me niet meer aan wagen.
Marathons lopen is verleden tijd.
Tussen mijn eerste en mijn laatste zit een tijdsverschil tussen van 1:22′ of zo je wilt 25 jaar.

Lees hier het verslag van mijn eerste en hier van mijn laatste.

Oja…de hilarische video die in het verslag mijn eerste marathon niet meer beschikbaar is staat hieronder.

Advertentie

Herstelweekje!

Geplaatst: 09/11/2018 in sport
Tags:, ,

Vrijdagmiddag,

Het water en de lucht dezelfde blauwe kleur.

Toen ik zondagnacht na de Berenloop mijn bed raakte viel ik echt als een blok in slaap. Vaak is dat niet eens voor lang ook deze keer niet want om 6.30 u. was ik al weer wakker en sta ik ook op. “Waarom probeer je nog niet even of je nog wat kunt slapen?”  Die vraag krijg ik nog al eens ooit. Ik kan doen wat ik wil maar slapen? Als ik eenmaal wakker ben, echt niet meer. Dat zal ook wel nooit veranderen. Vind ik ook niet eens zo erg want ik sta op maak koffie en lees de krant.
Bij het ophalen van de krant uit de brievenbus waren mijn benen wel wat strammer dan anders maar pijntjes nee…helemaal niet. Neemt niet weg dat er vanavond als de groep hun duurloop doet ik niet van de partij zal zijn. Meefietsen dat wel en is een goede vorm van actief herstellen. Met precies hetzelfde doel op dinsdagmorgen samen met Sjan een route gewandeld van 7-8 km. Wat was het een mooie ochtend.

Mijn eerste meters weer hardlopen is op woensdagavond bij de baantraining. Natuurlijk kan ik op de baan wachten tot de groep terug is van hun inlooprondje maar mee inlopen is sowieso veel leuker en wat er nog bij komt is dat je je verhaal onderweg een paar keer kunt vertellen van hoe het was en hoe het je vergaan was. Je denkt dan nog niet eens over spier-of andere pijntjes. De oefeningen en de loopscholing kan ik vrijwel moeiteloos meedoen. Nou ja….moeiteloos? Ik bedoel niet meer of minder moeite dan anders op woensdagavond.

Even rusten? Hier is de gelegenheid.

Het geeft me een duidelijk beeld dat ik op donderdagmorgen een duurloopje kan maken.
Zei ik van dinsdagmorgen al dat het een prachtige ochtend was. Nou…deze donderdag mocht er ook zijn. Fris, windstil en de zon er al volop bij en een route die eigenlijk nooit verveeld. Het enige dat me op zo’n ochtend ontbreekt is gezelschap om samen te lopen. Genieten in je eentje is prachtig maar als je dat genieten ook nog kunt delen dan is het helemaal af.
Na 11 km ben ik weer thuis. Als het herstel op deze manier doorgaat ben ik aan het einde van volgende week weer helemaal terug aan het front.
En je twijfels om nog eens een marathon te doen?

Die zijn er nog steeds en zeg nooit nooit.

 

 

Laatste week!

Geplaatst: 01/11/2018 in sport
Tags:, , ,

Donderdagmiddag,

Zo zie je ze deze herfst niet vaak.

Nou ja…laatste week? Ik hoop eigenlijk van niet maar wel mijn laatste week voor de Berenloop van 4 november op Terschelling. Een week om rustig wat bezig te blijven om goed uitgerust aan de start te kunnen zijn. Hoe ziet mijn week er dan uit?
Op zondag een bostraining te verzorgen. De training begint om 9.30 u. maar ik ben er meestal rond 8.30 u zeker in een seizoen waarin er veel mtb-tochten verreden gaan worden. Nou ken ik van hun de meeste routes wel ongeveer maar om niet voor verrassingen komen te staan loop ik een verkenningsrondje om te zien of de uitvoering kan zoals ik gedacht had. Vandaag ging dat wel. Een rondje van zowat 400 m dat gelopen wordt in koppeltjes. De een linksom en de ander rechtsom. Je begint beiden op tempo en als je elkaar tegenkomt gaat er voor beide partijen de rust erop. Kom je elkaar weer tegen mag je weer gas geven. Vandaag was er een oneven aantal vandaar dat ik mee moest doen anders had ik het rondje steeds rustig rondgedraafd. Voor ruim een half uur steeds in een wisselend tempo.

Op maandagavond een duurtraining op het programma met een groep die in grootte uiteenloopt van 20-25 man. Het grootste gedeelte gaat de Zevenheuvelenloop meedoen. Dat werd dus viaducten opzoeken. om toch enigszins wat hoogteverschil te hebben. Ruim 1:15′ onderweg. Een afstand gelopen van 13.4 km. Gemeten op andere Strava apps of Garmins. Mijn Strava doet me in km’s vaak tekort. Hier liep ik dus mee.

Toch een paar gespot.

Woensdagavond de baantraining. Na het inlopen van een rondje buiten ons stadion van 2,6 km wordt de groep opgesplitst in drie stukken. Iedere trainer zorgt er voor dat hun groepje om iets over 20.00 u klaar is om het schema te gaan lopen. Vandaag zijn er 400-tjes te lopen in 4 blokjes van 3 stuks. De pauze is steeds 100 m. dribbelen. Als er 3 gelopen zijn dan mag je 200 m. rust nemen. Het oefeningengedeelte doe ik ook mee. Nee….geen 400-tjes doen.

Heel onwennig voelt het vandaag, donderdag 1 november, aan. Als sinds mijn pensionering in 2004 mijn duurloop dag. Vandaag niks van dit alles. Rust…rust is het parool.

Nou zaterdagmorgen nog zo’n dezelfde baangroep met exact hetzelfde programma als de woensdagavond en dan moet het maar “zitten”.

Daarna op zondagmorgen om 5:45′ de deur uit en op weg naar Harlingen. Jeroen gaat mee dus hoef ik niet alleen. Ben ik wel blij mee.