Zondagmorgen,
Vandaag met dit nummer gelopen
Nog geen 24 uur geleden vertrokken Sjan, Jeroen en ik vanuit Uden op weg naar het startpunt van mijn 8ste kustmarathon. Anders dan anders. In de voorgaande edities hebben we er altijd een weekend van gemaakt daar in het Zeeuwse. Deze keer eens niet.
Gelukkig is het op zaterdagmorgen niet zo druk op de weg en royaal op tijd kom ik bij de sporthal in Burgh-Haamstede aan. Wat een goed gevoel is het altijd om binnen korte tijd een hele hoop bekenden tegen het lijf te lopen. Een kop koffie en een boterhammetje kan nog net voor de start. Overigens pannenkoeken als ontbijt dat bevalt me prima.
Op de twaalfde slag van de kerktoren vertrekken. Ik weet dat je en marathon in de eerste kilometers niet kunt winnen alleen maar verliezen. Dus heel rustig van start. Net voordat we de duinen indraaien staan Sjan en Jeroen dat zou niet de laatste keer zijn. Ik denk dat mijn eerste 5 km zo rond een half uurtje werden afgelegd. Hier liep ik mijn hardloopkennis Ruth voorbij. Zij is iets sneller van start gegaan of stond verder naar voor. Het zou haar vandaag wat minder gaan. Nu liep ze in elk geval nog goed.
Het strand af en ik weet dat even na de drinkpost mijn zwager zal staan. Ik maak dat nu voor de 8ste keer mee en altijd is dat een heel bijzonder moment. Wat is dan mijn zus kort bij me. Vorig jaar stond even verderop mijn broer en mijn neef en ja hoor ook dit jaar zijn ze samen op de motor om te supporteren.
Zo rond de 10de km neem ik mijn eerste gel. Mezelf een eet strategie opgelegd om iedere 5 km een gel te nemen en op de drinkposten alleen water te nemen. Even later de registratiematten op 10. Iets van 57′ of zo. Mooi daar ben ik dik tevreden mee. Ondertussen heb ik mijn supporters al weer eens gezien.
Wat is het ook iedere keer een belevenis op zich om vanaf de Veersegatdam het strand op de denderen. Het kan niet anders of je gaat hier snel naar beneden. Het breekt je overigens snel op want de weg naar het harde strand is dan nog een heel eind. Hier gaan er al veel lopers over in de wandelpas. Mijn Bedaf-ervaring helpt mij hier best doorheen.
Halve marathonpunt 1:58′. Uit ervaring weet ik dat nu het lichtste gedeelte achter de rug. Hier in het Zeeuwse reken ik altijd met een verlies van ongeveer 10′ in de tweede helft. Het zal vandaag wel niet anders gaan.
De strandafgang is bij laagwater ook weer erg lang. Ik kan wel blijven lopen in tegenstelling tot de meeste van mijn collega’s. Goed drinken en op weg naar Domburg. Het loopt nog steeds als een zonnetje.
Wat is het toch leuk om steeds weer je supporters te zien onderweg. Op de trappen net buiten Domburg even naar boven wandelen. Ik moet wel want de rest doet dat ook ik kan en niet aan voorbij. Op naar de tank. Hier is tussen Domburg en Westkapelle waaide ik in 2009 van het duinpad. Nee…. dan is deze editie eerder een “watjes”uitgave.
De trap bij de reddingsbrigade is ook zo’n wandelmoment. Nu gaat het zwaar worden. Dat is nog iedere keer zo geweest en dat zal nu niet wel veel anders zijn. En ja…hoor precies op het 39 km punt net na een klimmetje mijn benen in de parkeerstand. Mijn kuiten vertellen dat ik zelf maar moet doen zij werken niet meer mee. Met wat rekken kan ik me toch weer in gang trekken maar het gaat voorzichtig.
Dat gaat nog wat geven zo dadelijk op het laatste stukje strand om die kuiten zijwaarts te belasten tussen de paalhoofden. Ik kijk in de verte bij de strandtent. Zie ik het goed? Ja… mijn ogen mankeren nog niks. Staat Kitty daar, na haar marathon van Berlijn de hele week ziek geweest, en nu is ze gewoon hier. Dat doet me deugd.
Nu is het niet zover meer toch moet ik nog een keer stoppen om mijn benen nog maar eens te rekken. Van de dijk af de Langstraat in. Mijn 8ste is binnen. Nog 2′ sneller dan vorig jaar maar geen podiumplek dit jaar.
Na een douche samen met Ruth, Koen, Sjan en Jeroen heerlijk gaan uit eten.
Uiteindelijk om 22.00 u. weer thuis. Best een vermoeiend dagje.
Volgend jaar weer? Als mijn lijf het toelaat ja..want ik heb me voorgenomen om de 10 vol te maken.
Hardlopen 