Dinsdagmiddag,
Plaatje van zondag tegen het eind!
Soms zie je en hoor je mensen dat ze een paar dagen bijna achterwaarts een trap af moeten of juist heel moeizaam naar boven gaan. Wandelen en fietsen gaat dan nog net. Met verbazing constateer ik dan bijna altijd hoe mijn spierstelsel zich in een enorm rap tempo herstelt. Bij het inlopen bij de bostraining op zondag voelde ik in het begin wel dat ik op zaterdag iets gedaan had maar om te zeggen “last” nou nee.
Ook op zondagmiddag bij een wedstrijdje in de buurt ben ik op de fiets gaan supporteren en ook dit ging prima.
Gisterenavond stond op het programma van de groep een laatste duurloopje van ruim een uur voor as zondag de marathon dan wel de halve van Eindhoven. Een route over het asfalt. Van te voren had ik bedacht als het maar amper zou gaan dat ik op de fiets zou begeleiden. Maar mijn benen voelde zo goed aan dat de fiets geen optie was.
Met een groep van een kleine 20 lopers/loopsters op stap. Het eerste deel van de route kun je nog lopen bij daglicht dat overgaat in schemering en dan vervolgens heel snel donker wordt. Lampjes, hesjes en verdomd goed uitkijken. Ooit heb ik eens de proef op de som genomen en de groep tegemoet gefietst om te zien hoe zichtbaar dat een groep nou eigenlijk is.
Met de juiste reflectie hesjes en allerlei lampjes en verlichting zie je dat al van veraf. Geeft toch een redelijk gerust gevoel.
Gelukkig kun je best wat routes lopen die aardig verkeersluw zijn maar er zijn er ook van die landweggetjes waar ik voor geen geld van de wereld met een groep zou lopen. Niet alleen is het er donker maar er wordt ook verschrikkelijk hard gereden. Onze groep zie ze daar niet.
Na 12 km zijn we weer terug bij de club. Nu zijn ze klaar voor Eindhoven! Een aantal Lissabon gangers mogen nog een week langer door.
En ik mag over een paar weken de voorbereiding in voor ’t is voor niks in Geldrop.
Hardlopen 