Maandagmorgen,
Toen ik gisterenmorgen even na 8 uur in mijn auto stapte om naar Geldrop te rijden dacht ik aan mijn oud-collega brandweerman Lukas. Ik dacht aan de momenten dat wij samen pas opgeleide jonge brandweermensen stonden te beoordelen of dat je zie iets van hun cursus hadden opgestoken. Dan kwam hardlopen, onze beider passie, niet aan de orde. Eens te meer als we aan de lunch zaten dan kwam het verschil in beleving tussen zijn manier van hardlopen en de mijne nadrukkelijk in beeld. Maar wel weer samen één als een niet hardloper er een opmerking over maakte.
Ik moest ook denken aan de vele bekenden die ik vandaag weer zou treffen. Wie allemaal? Geen idee eigenlijk maar het zouden er veel zijn. In ieder geval Ruth Bosmans want met haar had ik afgesproken om samen de 30 km te lopen, Betrekkelijk rustig omdat het beter paste in haar aanloop naar de Mont Blanc Marathon in juni.
Ook kwam in mijn gedachte Esther voorbij. Samen met Kitty zou zij voor de eerste keer in haar loopleven een 30 km gaan lopen. Een erg sportieve uitdaging als je weet hoe lang en van hoe ver zij is teruggekomen. Nu zijn die dames op weg naar de marathon van Parijs. Een redelijk ultieme test dus vandaag. Gaat dit goed dan komt Parijs ook wel voor mekaar.
Voor je het weet ben je in Geldrop. Parkeren kun je er bijna op de startstreep. En na even wat kletsen en met zoals ik al zei met een heel pak bekenden naar de start. Juist voor de start loop ik nog een stukje in en werd ik aangesproken door donkere atleet. Het bleek een Somaliër te zijn die ook voor het eerst een 30-er ging lopen. Hij was nogal onzeker of het hem wel zou lukken. Ook dit soort ontmoetingen maken een dag compleet. Er zouden er nog meer volgen.
Samen met Ruth van start dan. Zeker in het begin is het niet helemaal duidelijk wie er allemaal bij ons zal aansluiten maar naarmate de wedstrijd wat vordert is daar een beter beeld van. Uiteindelijk loopt ook Martine met ons mee.
Mooi strak op het beoogde tempo zijn we in 3:05’over de eindstreep. We hebben de klok tijdens de stops op de drinkposten gewoon laten doorlopen. Eenmaal over de streep ben ik toch wel heel erg benieuwd hoe het met de debutant zal gaan en loop ze tegemoet. Nadat ik een paar km tegen het parcours ben ingelopen zie ik ze in de verte. Mijn eerste indruk is dat ze het tot een goed einde gaan brengen.
En dan de verrassing van de dag staat Aranka aan de finish. Wat leuk om haar hier aan de streep te zien staan. En op het moment van naar huis gaan maak ik nog kennis met een loopgroepje uit Bemelen. Dan ben je zomaar een kwartier verder. Dat maakt dat een toch al prima loopdag nog iets extra’s krijgt.
Volgend jaar weer? Als het aan mij ligt wel.