Dinsdagmiddag,
zo maar ineens was hij er!
De afgelopen weken hebben we op maandagavond steeds een duurloop gemaakt van net iets onder of net aan de 2 uur. Een prachtige uitgangsbasis om in het voorjaar een halve marathon te lopen. Of een duurloop voor erbij als je voor een marathon gaat. Ook de laatste weken is de groep niet zo groot geweest en als je dan ook nog een rondje liep waar een routeverkorting in zat dan was de groep echt niet zo groot meer.
Gisteravond was het anders. Een herstelloopje na de cross van zondag van ongeveer een uur. Het rondje was 10 km dus waarschijnlijk wel iets langer dan een uurtje onderweg. Nu zagen er een aantal lopers/loopsters weer de kans om aan te sluiten. Met iets meer dan 20 mensen aan het vertrek om via de zuidkant van Uden uit te komen aan de westkant. We lopen dan op een par vrij donkere fietspaden. Op een gegeven ogenblik lopen we langs een boerenerf, normaal afgesloten met een hek, schiet er een grote hond van het erf. Hij maakte zichtbaar en hoorbaar een erg agressieve indruk en zeker de dames die op dat ogenblik op kop liepen schrokken zich het apelazarus. Gelukkig bleef het alleen bij schrikken en werd er niemand gebeten of echt aangevallen. Nou ja…de hond kan er op zich weinig aan doen want die deed niet veel anders dan uitvoeren van wat hem opgedragen is, zijn erf beschermen tegen indringers, alleen de grens van zijn gebied is normaal het hek en was nu dus duidelijk groter.
Logisch dat de eerstvolgende km een stuk langzamer was. Kies je een rondje te lopen dat behoorlijk verkeersluw is gooit er een hond zowaar nog bijna roet in het eten. Maar de eerlijkheid gebiedt me ook te zeggen dat ik tijdens mijn loopjes nog nooit gebeten ben door een hond. Het is evenwel zo dat als er een hond op me af komt ik altijd onmiddellijk stop en overga op wandelen. Als ik de eigenaar van zo’n dier dan aankijk weet die precies wat ik bedoel;-)
Na precies 10 km weer terug bij het startpunt een kleine 5′ langer dan een uur.
Hardlopen 