Dinsdagmiddag,
Echt herfst!
Gisterenavond, een dag na Eindhoven, stond er een herstelloopje op het programma. Een half uurtje tot 45′ max. op een rustig tempo lopen. Een flink aantal was aanwezig. Voor dat we al van start gingen kwamen de verhalen al los. Zo krijgen tijden die gelopen werden een gezicht. Zo’n herstelloopje heeft net zo goed de functie om lichamelijk te herstellen als je verhaal kunnen delen met gelijkgestemden. Tot de ontdekking komen dat bijna voor iedereen de moeilijke plekken nagenoeg op dezelfde punten lagen. Dan blijkt voor de meesten dat de wind toch niet hun beste vriend is. Ja…ho…ik heb ook nooit gezegd dat de wind mijn beste vriend is. Ik heb wel altijd gezegd en dat zeg ik nu nog dat de wind mijn beste trainingsmaat is.
Met de verbale verslagen van de nog niet helemaal verteerde wedstrijd hoor je ook al weer over de volgende plannen. een mooie groep om weer mee op weg te gaan. Eerstvolgende doel voor een aantal is de Zevenheuvelenloop. Daarna hoop ik dat ze mee gaan doen aan onze Keiencrossen, een serie van 4 crosswedstrijdjes met als laatste de stadioncross.
Als we die achter de rug hebben zitten we weer een mooi eind op weg naar een voorjaarsevenement. Vaak gaan er van onze club naar de halve marathon van St. Antonis het komende jaar op 15 maart. Kortom er weer werk aan de winkel.
Wat een supermooi werk heb ik toch!
En het volgende nieuwtje maakt het nog mooier, Ruth een Belgische trailster, waar ik de schema’s voor schrijf, mag meedoen aan de Mont Blanc Marathon.
Hardlopen 