Donderdagmiddag,
Net als bij iedereen die in de afbouwweek zit voor een marathon begint het bij mij ook weer te kriebelen. Jezelf voortdurend afvragend of je wel voldoende meters gemaakt hebt of hoe het deze keer zal zijn. Over de weersomstandigheden daar kun je kort over zijn want daar heb je geen enkele invloed op. Moet je nemen zoals het komt dus geen factor om jezelf zorgen over te maken. Ik ga nu voor de 8ste keer naar de Zeeuwse Kustmarathon en nog nooit waren de omstandigheden gelijk. Wind, regen,zon, alles heb ik in die al die keren gehad. Toch is mijn eerste daar die het meest is bijgebleven.
En ik maak me ook geen illusie dat het deze keer optimaal zal zijn. Is ook niet erg je moet het toch nemen zoals het er is en niet zoals je het zou wensen. Wat wel steeds hetzelfde blijft is de achterliggende gedachte waarom ik iedere keer daar toch van start te willen gaan.
Vanmorgen mijn laatste duurloopje laat ik er nog maar weer eens wat zand en wat heuveltjes bijdoen. Ik hoef dan niet zo lang om toch al snel het gevoel te krijgen om iets gedaan te hebben. Ja… ik mag alleen mijn loopmaatjes zijn allemaal verhindert.
Het werd een rondje van ruim 15 km. Ik liep het al eens vaker. Kitty en Esther liepen het ook al eens ooit mee. In welk jaargetijde je het ook loopt het blijft een aansprekend toertje.