Maandagmiddag,
Het was weer zover.
Het is nog 2015 als je je planning wilt rondmaken voor 2016. Ik wilde graag de Konng van Spanje nog een keer lopen dus al in december moeten inschrijven wil je zeker zijn van een startnummer. De start dit jaar op een andere plek dan de vorige 3 uitgaves waaraan ik meedeed. Niet alleen een andere plek maar de afstand ook weer wat langer. De eerste keer dat ik daar liep ging de langste afstand over 30 km vervolgens werd het 32 en 34 km. en dit jaar zelfs 37 km. Nu kun je wel zeggen daar waar je 30 km kunt lopen dan kun je er ook wel 37. Gemakkelijker gezegd dan gedaan want inmiddels ben je ook weer 4 jaar ouder.
Maar goed niet piepen en lopen.
Dus zondagmorgen op tijd op en bijtijds vertrekken naar camping de Gulpenerberg waar voor het eerst de start is. In de auto merkte ik het niet zo maar buiten op de berg was het koud. Er stond een gemeen windje. Het zou die dag nog wel anders gaan worden. Gelukkig weet je dat van tevoren niet.
Een paar dames van onze club liepen daar gisteren al en ik was uitgenodigd voor een kop koffie en een krentenbolletje. Kijk..dan begint een trail niet slecht. Nadat de eerste groepen (22 en 11 km) van start zijn gegaan mag ook de 37 km vertrekken.
Ik stond aan de start in mijn complete winteroutfit en zag al een aantal mensen kijken zo van: “die gaat het straks warm krijgen” Ik was er op dat ogenblik van overtuigd dat ik dat nodig had en zou ik het warm krijgen kon mijn jasje nog altijd in mijn rugzak. Aftellen en van start. Meteen in het begin een stuk asfalt naar beneden. Hier dus al opletten dat je niet als een razende Roeland van die berg af stormt. Want wat zeker in het Limburgse landschap geldt is dat er ook weer een weg naar boven zal zijn. En warempel in de eerste 10 km heb ik het een soort van warm. Nee…mijn jasje gaat nog niet uit.
De eerste bult af! (Paul maakte de foto)
Tot aan de eerste verzorgingspost blijft het nog redelijk droog maar de lucht kijkt dreigend. Het belooft niet veel goeds. Dan komt de regen gevolgd door hagel. Het striemt in je gezicht. De ondergrond is op een bepaald moment helemaal bedekt met hagel. Dus toch nog een winterttrail.
Met de nattigheid wordt de bovengrond iets drassiger maar ook gladder. Nou zullen er wel traillopers zijn die op schoenen lopen die uitglijden zoveel mogelijk voorkomen. Mijn Brooks, geen trailschoenen, zit niet zo heel veel profiel meer onder. Zeg maar dat het ongeveer “slicks” zijn. Op een heel slecht stuk staat een echtpaar die bij het beklimmen van een bultje van een paar meter maar een helpende hand biedt. Dat was nodig want ik schuif zo hard weer terug als dat ik naar boven ging. Even verderop vlieg ik onderuit. Zomaar als vanuit het niets lig ik in de modder en waarschijnlijk net met mijn middelvinger in het prikkeldraad.
Nog niet eens zozeer in de gaten totdat ik de middelvinger van mijn handschoenen rood zie worden. Dadelijk maar eens even laten kijken door de EHBO. De verzorgingspost op 26 km staat er bijna aan te komen.
Mijn vinger wordt wat schoongemaakt en er komt een pleister op. Door de kou en de regen die er dat moment valt plakt het hele spul ook nog niet. Dan maar een stevig stuk tape er omheen. Handschoenen weer aan beginnen aan het laatste stuk.
Labiel evenwicht. (Paul maakte de foto)
De buien worden er niet minder op en het parcours niet droger. Niet alleen door de vermoeidheid maar zeker ook door de gladheid is de souplesse er ondertussen aardig uit. Het is werken geworden. Wandelen op de klimmetjes en heel voorzichtig met het dalen. Maar ook vandaag geldt: “je loopt wat, je eet en drinkt wat en je komt dan vanzelf bij de finish”
Op 4:37′ kom ik over de finishlijn. Wat heb ik het koud! Vlug een stukje vlaai en een biertje en dan een warme douche opzoeken.
Bij het teruglopen naar mijn auto kom ik nog langs de EHBO post en laat op mijn vinger nog even een droge pleister opdoen. De jongedame die de pleister plakte onderweg en ook nu herkende me niet nu ik weer redelijk moddervrij was.
Nu nog geen 24 uur nadat ik over de finish ging is trappenlopen, zowel naar boven als naar beneden, geen probleem ook wandelen gaat prima. Vanavond maar een kort herstelloopje doen.
Volgende jaar weer? Eerst maar eens zien wat de rest van het jaar nog brengt. Nog twee uitdagingen te gaan. De Slachte- en de Zeeuwse Kust marathon.
Hardlopen 