Hardlopen

Dinsdagmorgen,

zondag 27 september

Het ontgaat je in de loperswereld niet dat de najaarsevenementen weer in aantocht zijn. Iedereen heeft zijn stinkende best gedaan om goed getraind aan de start te staan. Tenminste 3 maanden trainen gingen er aan vooraf  en nu gaat het beginnen.
Met je coach of met jezelf een afspraak gemaakt op welke eindtijd je gaat vertrekken en op welke punten je gaat drinken of eten of op welke punten je supporters zullen staan. Goed laten we zeggen je wilt  finishen zo rond 4:15′ dus vertrekken op 6’/km want een beetje marge mag je wel hebben… ja toch?

zondag 4oktober

Van start dan. De eerste km kom je bijna niet weg door de drukte. Shit…6’15”. Te langzaam dus dat moet dan sneller. Dan wordt het wat minder druk het loopt wat gemakkelijker. Km twee in 5’50”. Kijk dat lijkt er beter op.
De eerste drinkpost nadert. Wat… nu al drinken en ik heb helemaal geen dorst. Doorlopen. Wat gaat het gemakkelijk nog nooit zo fris gelopen. De tijd blijft zo rond die 5’50”. Da’s mooi meegenomen om een buffer op te bouwen. Volgende drinkpost had je jezelf de eerste gel beloofd. Nu maar even niet, ik heb geen honger, wel een slokje drinken. Tot aan 15-20 km loopt het als een tierelier. Hup….weer een “slak” voorbij. Km 21. Plotseling komt er wat verval in mijn km. tijden. Oei…zeker te weinig gegeten? Nu mijn gel maar pakken. Op 25 km zouden mijn supporters staan. Zou ik ze wel zien? Zouden ze mij wel zien? Ze hebben mijn voeding bij voor de tweede helft maar wat ik zelf bij had heb ik nog niet eens op. Plaats maken om ze straks mee te nemen nog maar eentje nemen dan.
Gatver…ik ben nou die mierzoete troep eigenlijk al zat.

zaterdag 3 oktober

Waar staan ze nou ik ben al bijna bij het 25 km punt en ik zie ze nog niet. Als bij ze ben dan stop ik maar even want ik heb toch een buffer opgebouwd voor mijn eindtijd. Hèhè…eindelijk daar zie ik ze. Half kwaad zeg ik “waar bleven jullie nou we hadden toch afgesproken op het 25 km punt”? Ze stonden overigens nog maar amper 100 m verder.

Vlug een beetje sportdrank  drinken…ja… juist! Van een ander merk dan dat de organisatie verstrekt. Gels in je tasje. Kom maar op met die laatste 15 km. Ai…wat is dat nou het lijkt wel of ik misselijk wordt. Mijn maag gaat klotsen. Ik hoef geen drinken meer en al helemaal geen gels meer. Je maag verteert niks meer. Door de hogere inspanning heeft je bewegingsapparaat veel zuurstof onttrokken aan je spijsverteringsorganen en dat systeem staat nou gewoon op “tilt”en doet echt niks meer. En daar moet je de laatste 10 km nog mee door.

Zondag 11 oktober

Het gaat een lijdensweg worden. Eindtijd kan me gestolen worden als ik de finish maar haal. Als ik wandel komt me weer een “slak” voorbij nog vrolijk zwaaiend en high five’s uitdelend aan het publiek. Oh…ja…ze moedigen jou ook aan maar je hoort het niet, je ziet het niet.

Eindelijk daar in de verte de finishboog. Maar dat is nog minstens 500 m. Je komt verschrikkelijk moe en misselijk over de streep. Je supporters die er wel degelijk stonden zag je niet eens meer en als je na de finish je medaille krijgt dan besef je pas dat je het gehaald hebt.
Na de felicitaties van je supporters kwam ook de opmerking: “waar bleef je nou”!!!

Gewoon door te weinig discipline 3 maanden training om zeep geholpen. Zo doe je dat dus!!