Zondagavond,
Het vlonder pad
Mijn duurloop op donderdagmorgen begon iets later dan dat ik doorgaans gewend ben. Dorothé had een aantal weken geleden te kennen gegeven om eens met mij samen te lopen in onze omgeving.
Sowieso vind ik het altijd leuk om onze omgeving te showen aan mensen die hier of nog niet of maar sporadisch hier liepen. Natuurlijk wil ik wel weten hoelang dat iemand mee onderweg wil zijn. In dit geval wist ik wel een rondje te vinden dat een loopster die doorgaans alleen in de polder lopen gewend is wel zou aanspreken.
Na een kop koffie zijn we samen even na 10 uur vertrokken.
Aangezien ik niet midden in de natuur woon is de start over verhard terrein. Maar eenmaal het dorp uit wordt de ondergrond zachter.
Na een afstand van iets meer dan 3 km lopen we over een nagenoeg nieuw vlonder pad. Al er dat niet lag was lopen op dit stuk niet mogelijk. Je zou er tot boven je knieën het moeras in schieten. Nu heb je de mogelijkheid om precies op de Peelrandbreuk te lopen.
Selfiemomentje
Als we daarna Bedaf opdraaien dan wordt het werken. Mul zand, heuveltjes niet hoog niet zo lang maar enkeldiep door het losse zand. Dit stuk duurt een kwartier. Dan is het weer tijd voor een rustiger gedeelte. Een stuk dat 10 jaar geleden nog landbouwgebied was. Destijds toen het gebied in eigendom kwam van natuurbeheer is de rijk bemestte grond afgeschraapt en dan maar zien wat er komt te groeien. Er grazen in de dit stukje nog een 5-tal Schotse Hooglanders. De enige die nog zijn overgebleven in de Maashorst. Dit gemakkelijke stukje duurt niet zo heel lang maar wel voldoende van lengte om weer wat op rust te komen.
Via een smal kronkelig paadje staan we weer midden in het losse zand. Op de terugweg lopen we niet onderlangs maar boven over de heuvelrug. Gemakkelijker? Lastiger? Maar of dat je de kat of de hond gebeten wordt maakt niet zo veel uit.
Ik hoor aan de ademhaling van Dorothé dat ik me wat gedeisd moet houden. Dit terrein niet gewend. Schuin door een weitje gaan samen even op ’t bengske’ zitten met het uitzicht op de skyline van Uden.
Bedaf door de ogen van Dorothé
Helaas geen pen in de notitieblok kokertje om er iets in te schrijven.
Nog een paar niet al te moeilijke km’s zijn we weer thuis. Ruim 2 uur onderweg geweest.
Even wat drinken, douchen en een lekker boterhammetje eten dat er na zo’n loopje wel ingaat. Net voor de avondspits vertrekt mijn gaste weer richting huis. Na 90′ een whatsappje: “veilig weer thuis wel kramp gehad onderweg” Ik zei het al deze ondergrond niet zo gewend.
Genoten van het lopen en het gezelschap.
Denk je nu dat zou ik ook wel willen? Wat let je om contact met me op te nemen?
Hardlopen 