Post Tagged ‘Mont Blanc Marathon’

Zondagmiddag,

Nee... een paar waren er niet zo blij. Chris duidelijk wel!

Nee… een paar waren er niet zo blij. Chris duidelijk wel!

Niet alleen om het feit dat ik afgelopen jaar 3 marathons en een 50 km liep werd het een mooi loopjaar. Maar zeker ook de prestaties van anderen gaven dit jaar kleur. Er zijn er wel een aantal te noemen en waar ik zelf niet bij aanwezig was dan zat ik wel op het puntje van mijn stoel om het te volgen. Zo kwam het loopjaar van Chris maar even langs. Ze liep 11 wedstrijden en bijna even zoveel PR’s  ze sneuvelden allemaal van 10 km (42’30”) tot en met de marathon (3:25’30”). Ze kwam zo maar even 9 keer op het podium terecht. Haar loopjaar is er een met een gouden randje. Zonde dat het op dit ogenblik nog niet bekend is waar en wanneer het Belgisch marathonkampioenschap van 2015 is. In haar categorie kan ze hoge ogen gooien.

Een foto van Maurice van de twee Belgische dames.

Een foto van Maurice van de twee Belgische dames.

En om maar meteen met twee andere Belgische dames verder te gaan. Heidi en Ruth liepen met mij samen de marathon van Zeeuws-Vlaanderen ter voorbereiding van hun Mont Blanc Marathon. Wat presteerden zij bovenmatig bijzonder in een uitgave die zich kenmerkte met extreem veel regen, wind en kou. Pieter en Bas van onze club deden hetzelfde. Ik doe ze het niet na!!
Na de vakantie ga je richting najaarsmarathons. Melanie liep in Berlijn. Ik wist dat ze goed zou kunnen lopen als ze maar zichzelf in acht zou nemen en niet al te driest van start zou gaan. Wat een emotionele ontlading was het toen ze me belde dat ze een tijd had gelopen van dik onder de 4 uur!!

Zo doe je dat. Finishen!!

Zo doe je dat. Finishen!!

Haar man wist het treffend te vangen in een deel van zijn afstudeerscriptie: “Een marathonloper is een programmamanager”  Als je jezelf op een marathon wil voorbereiden vraagt dat commitment van je totale omgeving anders lukt het je niet.
Esther en Kitty zouden Frankfurt doen. Krijg ik een mail van hun of ik bezwaar had dat ze een duurloop mochten doen van 33 km. Tjee…33 km daar lopen zij op hun DL1 tempo bijna 4 uur over. Maar  ze hebben hem gelopen in Parijs zelfs. Op zaterdagmorgen richting Frankrijk op zondag die 33 km lopen. Alle markante punten van Parijs gezien en op maandag weer naar huis. Even een duurloopje maken;-)
En dan de prestatie van Francine in Amsterdam. Aanvankelijk ook Berlijn op het programma. Helaas pindakaas voor haar “vol”. Teleurstelling. Dan inschrijven een week later in Keulen. Ook leuk maar geen Berlijn natuurlijk. Dan de grootste domper in de voorbereiding. Haar hamstring naar de knoppen tijdens een training vroeg in de morgen in Madrid. Dit tijdsverlies konden we niet hebben. In een driemanschap Francine, haar fysio en ik zijn het revalidatie traject in gegaan om te zien of ze fit genoeg zou zijn om dan in Amsterdam op weg te kunnen. Geloof me dat haar finish tot in al haar vezels werd gevoeld. Wat was ik trots toen ik wist dat ze over de streep was. Een “puntjevanmijnstoelzondag” mag ik wel zeggen.
Vervolgens komt de Berenloop om de hoek kijken. Ik werd door een aantal clubgenotes uitgenodigd om daar een weekend mee naar toe te gaan voor de hele marathon. Voor een aantal hun debuut marathon. In die wedstrijd liepen we Silvia voorbij maar die liet zich dat niet over haar kant gaan en kwam ons ook voorbij. Later in de wedstrijd haalde ik haar toch ook weer in.

Blije finish!

Blije finish!

Ook Wendelien zou er zijn. Maar ook hier gooide het noodlot wat roet in het eten. Ruim een week voor de start kreeg ze koorts en dat gooide meteen de deur dicht om, voor haar bijna een thuiswedstrijd,  van start te gaan. Ze kwam wel om te supporteren. Alleen dat al was een prestatie op zich. Wat moet dat een teleurstelling geweest zijn. Nu kun je twee dingen doen. Of je gooit voor 2014 je debuut op de marathon overboord en je gaat naar het voorjaar of je zoekt nog iets voor een aantal weken later. Het werd een aantal weken later en samen met haar haas van dienst werd er gestart in Florence. Heel iets anders dan Terschelling. Wat deden die twee het daar prachtig. Nee… niet het parcours was vlak maar wel hun marathon. Zeldzaam zo strak. In 4:11′ over de streep.

En het zou zo maar kunnen dat ik nog een paar dingen vergeet. Maar je snapt wel als je dit zo leest dat mijn loopjaar een geslaagd loopjaar is geweest

ook een  finish

ook een finish

Een stel blije finishers!!

Een stel blije finishers!!

 

YESS!!! Die is binnen!!

YESS!!! Die is binnen!!

Advertentie

Dinsdagmiddag,

smalle paadjes.

smalle paadjes.

Best al een hele tijd dat we op maandagavond een duurloop maken. Een gunstige avond? Soms wel en soms niet. Is de hele groep in voorbereiding voor een halve dan wel een hele marathon dan is het wel goed. En zeker als iedereen op hetzelfde moment zijn wedstrijd zou hebben. Maar helaas is dat niet zo. Je komt dan voor de situatie dat er bij zijn die in het weekend een wedstrijd liepen en een aantal hebben hun evenement nog te goed. Dus wat voor de een voorbereidingsloop moet zijn is het voor de ander een herstelloop. Dus een tegenstrijdig belang.

Gisterenavond was dat weer eens het geval. De Maasdijkmarathon was afgelopen zondag geweest. De Mont Blanc Marathon komt er aan voor een ander en dan nog de lopers en loopsters die over een tijdje een halve marathon willen gaan doen.

Hoe losten we dat gisteren op? Die heel lang op het programma hadden staan liepen vanaf thuis al een stukje. De herstellopers gingen voor een klein uurtje mee. We hielden met het parcours er rekening mee dat we ze bijna op het startpunt konden afzetten. De rest ging het volgende stuk mee in. Na 90′ weer terug bij het startpunt. Een loper moest nog naar huis en een ander moest nog een halfuurtje.

Het leek gisteren wel op een afvalrace. Het groepje werd steeds iets kleiner. Ben ik thuis net onder de douche vandaan kwam er een WhatsAppje binnen: ” nu thuis 37km op de teller” Die is klaar voor de Mont Blanc Marathon.

Zondagmiddag,

Gaaf evenement!

Gaaf evenement!

Gisteren 19 april stond al een tijd in mijn agenda: “trainingsmarathon lopen samen met Ruth en Heidi”. Het staat er zo simpel maar het is nog wel altijd een marathon lopen. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik er niet van hou om zo maar ergens last-minute binnen te vallen. Ik heb graag wat tijdmarge. Dus zaterdagmorgen om 7 uur in de auto om richting Terneuzen te gaan. Dat is van ons uit een grensoverschreidende afstand. Ik moet gewoon over Antwerpen. Dat is om er alvast een beetje in te komen. De beide dames zijn ook van Belgische origine.
Ik ben dan ook ruim op tijd bij de sporthal in Terneuzen. Een bakje koffie en een boterhammetje gaan er wel in. Dan vertrekken met de bus naar Hulst. Wat een geweldig leuk sfeertje hangt er op de Grote Markt. En mijn dames? Waar kan ik die vinden? Wat denk je? In de kroeg natuurlijk;-)

Met een paar plasjes verder gaan we van start. Over de wallen maken we een rondje stad. Wat een gave inkijkjes over het plaatsje. Een parcours met veel afwisseling tussen verhard en onverhard. De eerste 30 km zit er onderling in de blokjes van 5 km niet veel tijdsverschil in. We moeten wel steeds in de remmen knijpen om niet te snel te gaan. Het blijft een training om de marathonafstand nog maar eens een keertje te doen. Op 25 km klaagt Ruth er over dat ze wat last heeft van haar maag. Even later is het kennelijk weer over want ze klaagt er niet meer over tot over het 35 km punt.

Een foto van Maurice van de twee dames.

Een foto van Maurice van de twee dames.

Ondertussen zie ik dat Heidi niet zo best meer gaat. Kom op dames nog een paar journaaltjes en even zoveel Sterblokjes verder en we zijn er al. Wat er dan gebeurt is mij even een raadsel. Op de drankpost op zo’n 36 km drinkt Heidi 2 bekertjes cola en het lijkt op een “wonderbaarlijke wederopstanding”. Ze krijgt vleugels en drijft haar tempo op tot boven 11 per uur. Hadden we ook afgesproken wie op 35 nog over heeft die gaat. Het kost na een paar km Ruth de kop.  Haar maag begint in zo’n mate op te spelen dat ze niks meer mag eten of drinken vanaf dit ogenblik. Je zou er alleen maar meer last door krijgen. Ondertussen is Heidi al een heel eind verder. Spreek met Ruth af dat ik er naar toe loop en op een paar honderd meter voor de finish keer ik om en haal haar op.
Dat wordt een mooie km. Wat is dat gaaf om met een tempo van net onder 4’30″alles en iedereen voorbij te stomen. Met nog een km te gaan ben ik bij haar. Loop nog een eind met haar op tot ze bijna in de finishstraat is en draai ik om. Geloof me dan krijg het een en ander te horen.
Heel ver hoef ik overigens niet terug want ook Ruth heeft ondertussen niet stilgestaan. Samen door de finish en Heidi staat ons op te wachten. Onze doelstelling was om in 4:30’te finishen en zijn er 5′ eerder. De dames weten nu waar ze staan. 29 juni mogen ze echt aan de bak voor de Mont Blanc Marathon.

Op de terugweg nog zitten nagenieten van een leuke dag. De marathon van Zeeuws-Vlaanderen? Een aanrader om die eens te doen. Een gaaf evenement!

Vanmorgen stond er voor mij een bostraining met de zondaggroep op de planning. Op een beetje aangepast tempo kon ik gewoon meedoen. Zo te voelen niks mee geleden.